Yaşam üzerine bir irdeleme.
" Akvaryuma iki balık koyarsanız onlar zaten sevgili olur. Önemli olan okyanusta karşılaşabilmek. "
Sahiden de günümüzdeki insanların neredeyse tamamının, büyük kitlelerin yaşantısını özetleyen bu söz aslında birçok şeyi açıklıyor ve insan denilen canlının düşünce algoritmasını ortaya çıkarıyor genel olarak. Sizin de dikkatinizi çekti
Evet, Nisyan
ŞUBAT AYI HİKAYE ETKİNLİĞİ
#104029280
Merhaba. Mahmut Hocanız bu konuşma için beni ilk davet ettiğinde acaba insanların benim için vakitlerinden ayıracağı kadar ne başardım diye çok sorguladım kendimi. Sürekli cevap aradığım sorulara bir yenisini eklediği için öğretmeninize teşekkür ederim. Bugün 27 Mayıs 2051
Aslına bakarsak insanlar için ruhun gerçek değerini ve ikbalini gösteren yol; geçici, anlık veya dönemsel aşırılıklardan, içgüdüleri ve istekleri abartılı biçimde dışa vurmaktan ya da uçuk kaçık, ayran gönüllü tavırlar sergilemekten ziyade dengeli ve ölçülü kalabilmeyi, tutarlılığı, kalıcılığı ve güvenilirliği ilke edinebilmekten geçiyor bence.
Allah'ım, beni affeder misin? Beni kul olarak kabul eder misin?
Ya Rab dayanamıyorum.. Vallahi çok zor. Çok. Etrafımdaki gencecik kızlara bakıyorum, ne güzel, ne güzel gülüyorlar, gülebiliyorlar.. Güneşin doğuşuyla yeni açan çiçek gibi. Dünyayı hiç bilmezmiş gibi. Ama benim gözlerim hep ılık, hep yaşlı. İçimde bir ateş yanıyor, buralara ait
İstanbul'da Aşkın Bir Günlük Şiiri
Gün ağarıyordu otobüsten indiğimde,
Deniz kokusuyla karışmış kokunu çektim içime,
Sana gelen yolları incitmemek için,
Yürümeye başladım yavaş yavaş,
Her adımda bir kat daha artan heyecanım,
Bir hamalın taşıyabileceği yükten de ağırdı.
Birden ağlamaya başladı bulutlar,
Her damlada sen yağıyordun üstüme,
Saklanacak bir kuytu yer
SON, SON DEĞİL, SON DEĞİL BİLE DEĞİL
Mümkünsüz. Mümkün değil. Namümkün. Bizi anlatan bu kelimeyi daha farklı şekillerde de kullanabilirdim biliyorum. Sözlüklerdeki anlamı toplumca çok da bilinmeyen kelimeleri, zamanında senin yokluğunun sancısında geldiğim kültürel yükselme bilinsin diye sürekli kullanmak istedim ama artık buna ihtiyaç duymaktan vazgeçtim. Seni anlatabiliyor olmam
Öykü Tadında Çok Güzel Bir Menzil Hatıram :)
Çok değil bundan 6 sene evvel, 2017 yılının taptaze bir ilkbahar gününde Menzil köyüne doğru yola koyulmaya karar vermiştim. Bayburt’ta üniversite okuyordum o zamanlar, 3. Sınıftaydım.
Menzilci değildim, herhangi bir tarikata bağlı bile değildim. Sadece çok övdükleri bu Şeyhi aşırı merak ediyordum. “Neymiş bu böyle, bir de ben göreyim şu Şeyhi,
EKSİ SIFIRIN ALTINDA
Bende ay kadar yalnızım,
Ama benim gelgitlerim yok.
Ben hangi gezegenin uydusu,
Hangi yurdun demirbaşıyım?
Üzerimde amansız bir yorgunluk,
Kanımda buz gibi bıkkınlık.
Kaç paket sigarayım saymadım,
en işlek yerlerinde varız hayatın, ama hep kendimizle tenhayız,
youtube.com/watch?v=Ituzi_-...
Mevsim, hava, saat, gün, yıl farketmeden hep burdasınız biliyorum. Otobüstesiniz siz de biliyorum, metroda, sokaktasınız, iştesiniz, sonra evde, hava yağmurlu, mutlulukla ağır ağır yürüyerek ıslanıyorsunuz yahut bir saçak altına sığınmış yaşamayı ne kadar sevdiğinizi düşünürken bir yandan da intiharı
İnsan ilişkilerindeki samimiyetsizliği, iğrençliği, iki yüzlülüğü, kalitesizliği, bayağılığı gördükçe bir yerden sonra herhangi bir insanla sağlıklı bir iletişim kurmak imkansız hale geliyor. Daha doğrusu hiç kimseyle konuşmaya değmezmiş gibi gelmeye başlıyor. Aslında sabaha kadar konuşmak istesem de konuşmaya değer birini bulamıyorum. Bu da, öz saygısı gelişmemiş, herkesle anlaşabilir olanlarca, kibir olarak algılanıyor. Acaba yanlış mı anlaşıldım tereddütlerini çoktan aştım artık. Kimin ne düşündüğünün ne kıymeti var? Kimin ne kıymeti var? Çevremdeki herkes aslında belli şartların bir araya gelmesinden dolayı meydana gelen kalabalıklardan ibaret değil mi? Benim tek derdim, bu kalabalıklar içinde, birbirimiz arasında üstünlük kurma çabası gibi alt reflekslerin barınmayacağı arkadaşlıklara sahip olmak. Sözümü söyleyebileceğim insanlarla tanışmak. Ama ne zaman bunun için bir çaba sarf etsem, yine kendimle baş başa kalıyorum. Üzgünüm, mutsuzum, aksiyim, çekilmezim, iticiyim, kalp kırıcıyım, ötekiyim. Çünkü benim çaresizliğim, bu büyük dünyada yalnız başıma olmaklığımdır.