Montaigne Yalnızlık
Yapmaya alıştırıldığımız işlerden binde biri bile kendimizle doğrudan doğruya ilgili değil. Bakarsınız bir adam canını dişine takmış, kurşun yağmuru altında, yıkık bir kale duvarına tırmanıyor bütün hıncıyla; bir başkası, karşı tarafta, kan revan içinde, aç susuz savunuyor o kaleyi ölesiye: Kendileri için mi gösteriyorlar bu yararlığı? Uğrunda ölecekleri ve hiç görmedikleri insan belki o sırada kılını kıpırdatmadan keyif sürmektedir. Bakarsınız bir başkası, bitkin, perişan, saçı sakalı birbirine karışmış kitaplıktan çıkıyor gece yansından sonra: Bunca kitabı daha iyi, daha akıllı bir insan olmak için mi karıştırdı sanırsınız? Yok canım sen de! Ya ölecek o kitaplıkta ya öğretecek yarınki kuşaklara Platus'un dizelerini hangi düzenle kurduğunu ve falan Latince sözcüğün nasıl yazılması gerektiğini. Kim seve seve feda etmiyor sağlığını, canını şan şeref için? Oysa kalp bir paradan başka nedir ki şan şeref? Kendi ölümümüzden korkmakla yetinemeyiz; karılarımızın, çocuklarımızın, adamlarımızın ölümünden de korkmak zorundayız. Kendi işlerimizden çektiğimiz sıkıntı yetmiyormuş gibi komşularımızın, dostlarımızın işleriyle de dertlere sokar, bunaltırız kendimizi.
Vah! quemquamne hominem in animum instituere, aut
Parare, quod sit charius quam ipse est sibi?
Vah, vah! Nasıl olur da insan bir şeyi
Kendinden daha çok sevmeye kalkar?
(Terentius)
Emperyal Oteli
"Ben hiç böylesini görmemiştim
vurdun kanıma girdin itirazım var
sımsıcak bir merhaba diyecektim
başımı usulca dizine koyacaktım
dört gün dört gece susacaktım
yağmur sönecekti yanacaktı
sameland seferden dönecekti
duvardaki saat duracaktı
" Savaş makinesinin dişlileri, gencecik damarlardan akıtılan kanlarla işler kalıyordu. Toprak böyle zamanlarda kana susuyor, kendisini ancak böylesi zamanlarda arzıendam ediyor, yağmuru su buharı değil, havaya karışıp göğe ulaşan kan damlacıkları yağdırıyordu. Altının, gümüşün, pırlantanın para etmediği, en değerli mücevherin kan olduğu bir zamanda ne kadar iyi niyetli olursa olsun kimsenin tasarruf etmeye hakkı yoktu."
Sayfa 154Kitabı okudu
Bozgunlardan çıktım kan içindeyim
Yeni bir savaşa kuşandır beni
Seninle giyinen kurak yılları
Anarak yaşamak istemiyorum
Ve tekrar yaşamak tekrar yaşamak
Şimşek gibi geçen o saatleri
Bir kurşun yağmuru altında kaldık
Anıtı dikilse korkusuzluğun
Bu yoksul türküler bitsin diyorum
Sana hicret ettim yılgınlıklardan
Sayfa 25 - İz yayıncılık, ikinci baskı, şiir: KasideKitabı okudu
Ver elini, ver elini, ver elini
Gözüm görmesin ölenleri
Ver elini
Elierin ne kadar da sıcacık
İşte ben bütün bunlardan ışık yapacağım
Var mı bir diyeceğiniz
Yeni doğmuş bebelerden atom yapacağım
Bakın görün ki bütün ağaçların kökü ışık olmuş
Bakın görün ki bütün yapraklar, dünyadaki bütün yapraklar
Gece gündüz balkıyıp durur
Yalnız Bengal ormanındakiler değil
Karanlığın damarlarına bir kan yürüteceğim
Pul pul ışık
Pul halkıyacak
Karınca ayaklanndan, balinanın çene kemiğinden,
Tekmil arıların kanatlarından,
Yılanların yalım kırmızımsı dillerinden
Çocuklara oyuncak yapacağım
Bengal ormanının fili yavrulamış
Her biri bir top ikiz ışık
Seni gelir uyandırırım, şu bu değil, hayal mayal değil
Gelir seni düpedüz uyandırırım
Sevgilim değil misin
Gözlerine bir top ak bulut sürerim
Bir damla Çin seddi yağmuru
Işığı şarap yaparız
Emperya Otel
Ben hiç böylesini görmemiştim
Vurdun kanıma girdin itirazım var
Sımsıcak bir merhaba diyecektim
Başımı usulca dizine koyacaktım
Dört gün dört gece susacaktım
Yağmur sönecekti yanacaktı
Sameland seferden dönecekti
Duvardaki saat duracaktı
Kalbim kendiliğinden duracaktı
Ben hiç böylesini görmemiştim
Vurdun kanıma girdin itirazım var
Emperyal
Sayfa 48
yalnız bir pazar sabahı
Herşeyin bir başı birde sonu olsa
Gök mavi, dünya'da yuvarlak kalsa
Merdiven dayayıp gökkuşağına baksam uzaklara
Sana uzanza bir elim hasret yüklü
Hasretler gitse sana beni anlatsa diye düşündüm dün geceBugün ise yorgun pazarı ağırlıyor gözlerim
Uykusuz geceden kalma alkollü kan dolaşımı
Ve biraz baş ağrısı, biraz nikotin yelpazesi
Dışarıda ise yıldız yağmuru misali lapa lapa kar fırtınası...Sen ise dünyanın bir diğer ucunda ezan sesiyle uyanıyorsun
Hasretlerimiz okyanusları aşmış ve sevgimiz fotosentez girişiminde
Uykusuz gecelerde gözlerimiz yarı kapalı sabahı beklerken
Sevdalarımız ise çocuksu hayaller peşindeVazgeçilmez özlemimsin bu pazar sabahı
Yalnız ve soğuk bir geceden sonra.
Dışarıya bakıyorum göz kamaştıran aydınlığa sensiz
Dışarıda ise yıldız yağmuru misali lapa lapa kar fırtınası sessiz...
Devrim Ülgü