Özdemir Asaf- Başka Kendilerimiz ile Kendi Başkalarımız arasında
“Akıllı olduğunu düşünemeyecek kadar akıllı
Deli olduğu düşünülmeyecek kadar deli’nin
niçindenliğini bilmediği sıkıntısı geçiyor
Uyanmak, bir akşam bir adamı yatağından kaldıracak.
Adamın gözleri adama uyanışı anlatacak.
Gözleri gel gel diyecek.
Doğrulmak adamı kucağına alacak.
Adımın birincisi ayağına sarılacak.İkinci adım birincisinin içinden
Sahi, kim suçlu?
Sustum.
Kıyıya vuran dalgalara yenik düştü bedenim
Artık bir geceye bir de dipsiz kuyularadır gülüşüm
Ah, susayanlara su var da
Susanları kim düşünür peki?
Kimin umrunda bir ceylanin av oluşu kör bir kurşuna
Tedirginsem,
Kuş olup uçamıyorsam
Bu kanatları göğe değdiremiyorsam
Ben mi yoksa ruhumu hapsedenler mi suçlu?
Hangi kapıya asılı şimdi ölüm celbim
Azrail kim bilir hangi sokakta gölgemi arıyor?
R.Y
Kuzgun
KUZGUN
Ortasında bir gecenin, düşünürken yorgun, bitkin
O acayip kitapları, gün geçtikçe unutulan,
Neredeyse uyuklarken, bir tıkırtı geldi birden,
Çekingen biriydi sanki usulca kapıyı çalan;
"Bir ziyaretçidir" dedim, "oda kapısını çalan,
Başka kim gelir bu zaman?"
Ah, hatırlıyorum şimdi, bir Aralık
Senin de Hayat (Deneme)
Kim sevse titrek yelkenli gemilerle geri dönüyor. Önce tuzlu sularla yüzler yıkanıyor ve sefer sırasında uğradıkları haksızlık limanlarını bir bir anlatmaya koyuluyor şaşkınlar.Çoğunun hikayesi aynı, herkes terkedilen...Herkes bir miktar haksızlığa uğramış ve herkes...
Ve herkes bir çuval incirini tesadüfen denize düşürdüğünü, dalsalarda
Kapının dışında biri var
Öylece vuruyor tokmağa
Açmıycağımı biliyor .peki ,neden bu kadar inatçı?
Varlığımı hissediyor gibi
Öylece gitmesini isterken istemediğimi bildiği gibi
Zaman kavramını akletmeyeli ne kadar oldu acaba
Bir asır mi bir anlık mı.
Bir zamanlar mutluluğu hissederdim şimdi ise biliyorum
Duyguları anlamlandırırdım şimdi
NORMAL OLMAK!
1.Normal, bize kim olduğumuzu ve ne istediğimizi unutturan her şeydir; böylece üretmek, yeniden üretmek ve para kazanmak için çalışabiliriz.
2.Savaşın kurallarını koymak(Cenevre Sözleşmesi).
3.Yıllarca üniversitede okuduktan sonra işsiz kalmak.
4.Her gün dokuzdan beşe hiç zevk almadığı bir işte çalışıp otuz yıl sonra emekli olmak.
5.Emekli
Sayfa 63 - CAN YAYINLARI
Kuzgun
Ortasında bir gecenin, düşünürken yorgun, bitkin
O acayip kitapları, gün geçtikçe unutulan,
Neredeyse uyuklarken, bir tıkırtı geldi birden,
Çekingen biriydi sanki usulca kapıyı çalan;
"Bir ziyaretçidir" dedim, "oda kapısını çalan,
Başka kim gelir bu zaman?"
Ah, hatırlıyorum şimdi, bir Aralık
Benim Hikayelerim IV FİNAL
Böyle bizimkisi de ondan sebep; Her hikayenin bir sonu var yani, geldik bizim hikayenin de sonuna. Bazen gerçeklerden ne kadar korksanda onlardan ne kadar kaçmak istesen de zamanı belirsiz bir anı yüzüne tokat gibi çarpıyor bildiğin bütün gerçekleri.Umursamamak olan biteni; memleketi, dostları, öleni, düşeni yani hiç hiç umursamamak. Bakınca
Naçizane...
Sustum.
Kıyıya vuran dalgalara yenik düştü bedenim
Artık bir geceye bir de dipsiz kuyularadır gülüşüm
Ah, susayanlara su var da
Susanları kim düşünür peki?
Kimin umrunda bir ceylanin av oluşu kör bir kurşuna
Tedirginsem,
Kuş olup uçamıyorsam
Bu kanatları göğe değdiremiyorsam
Ben mi yoksa ruhumu hapsedenler mi suçlu?
Hangi kapıya asılı şimdi ölüm celbim
Azrail kim bilir hangi sokakta gölgemi arıyor?
...
Bu zamanlar da geçecek be abi" dedi Mehmet. Yarım yamalak böyle bomboş hislerle attığımız adımlar ile böyle kahveden uzaklaştık çıktık gittik. "Kartal İsmail’in meyhanesine mi gitsek" dedi Mehmet "İki tek atar kaçarız be abi"dedi. Yok dedim ya.. Öyle amaçsız öyle bilinçsiz evlere dağıldık.. Soyundum. Kendimi yatağa attığım
Ekmek Arası Patates
Sürgülü kapının arkasına yine bir şeyler takılmış olmalı ki bir türlü açılmıyordu. Üst üste yığılan soğan, patates kasaları ağırlıklarını kaldıramaz kendi yükünü kapıya yaslardı, bu da kapının açılmasını engeller, insanı uğraştırır dururdu. Kolu sıkıca kavrayıp kendime doğru çekince birden açıldı. Açılacağını tahmin etmiyordum ki bir anlık boşta
Böyle bizimkisi de ondan sebep; Her hikayenin bir sonu var yani, geldik bizim hikayenin de sonuna. Bazen gerçeklerden ne kadar korksanda onlardan ne kadar kaçmak istesen de zamanı belirsiz bir anı yüzüne tokat gibi çarpıyor bildiğin bütün gerçekleri.Umursamamak olan biteni; memleketi, dostları, öleni, düşeni yani hiç hiç umursamamak. Bakınca
Yolunu yitirmiş bir ses, düşünce
camlara akşam,
Kapıya vuran kim? gidip kapıyı açsam
Karanlık alnımı deliyor, deli davullar, vahşi tamtam.
