Yeni Bir Şarkı
Çocuğunu " gücün" büyütenler çağından geçtik biz...
El örgüsü pantolonların dizlerinde çimen yeşili..
Evdeki nizah sonrası elde çitilerlerdi..
Radyoda maç keyfini gördûk dönüşümlû..
Gurbetçilerin ellerinde rengarenk boya kalemleri..
Fırıncılar pedallı arabalarda bırakırdı ekmeği..
Kokuları kendilerinden önce
Karton koliler
Hüzün kedilere işlemiyordu. Bir kez daha anladım. İnsanlar her şeyi çok abartıyordu.
Sayfa 119 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
Karton koliler
Yok, taşınmayı sevmiyordum ben. Hayatta yaptığım tek şey de olsa yer değiştirmek, sevmemek az kalırdı, taşınmaktan nefret ediyordum. Evini değiştirmek, yatağını değiştirmek gibiydi bir nehrin. Sancısı büyüktü. Yine de galiba bazı insanlar yolda olmak için geliyorlardı hayata. Dikiş tutturamayan, bir yerde uzun süre kalamayan, doğuştan huzursuz insanlardık biz. Ne kadar istesem de, bazıları gibi yıllarca aynı sokaktan yürüyüp, aynı eve varamazdım ben mesela, aynı anahtarla aynı evin kapısını açamazdım. Yerinde durmadı ki hiç hayat, o dursa ben durmadım.
Sayfa 117 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
“Karton Koliler”
Hüzün resmen kedilere işlemiyordu. Ruhu sönmüş, miadını doldurmuş, her köşesi yapış yapış melankoli, kolilerle tıka basa, veda edilmek üzere olan bir evde bile bir kedinin kediliğini hatırlayacak bir şey buluyor olması takdire şayandı. İnsanlar her şeyi çok abartıyordu.
Karton koliler
"Avcumun içinde yavru bir kuş gibisin. Kıpır kıpır bir hal var üzerinde. Kalacak gibi de gelsen bazen, o kadar belli ki, gideceksin." Haklıydı. Kiminle olsam, hep eşikte bekledi ayakkabılarım. Gitmek gerekse ceketini alıp çıkanlardan oldum. Eşya satın almadım. Sağdan soldan topladığım üç-beş eşya yarenlik etti bana. Onlarla yetindim. Sonra günü geldi, üzerine kokumu bile sindiremediğim eşyaları da evlerle birlikte arkamda bıraktım. Kitaplar, kedi, bir de ben. Bu kadardım. Daha fazlasına cesaret edemedim.
Sayfa 118 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
Karton Koliler öyküsünden
Hani koltuğun ucuna oturursun her an kalkacak gibi, arkana yaslanıp rahat ettirmezsin ya kendini. Aynen öyle, her seferinde yeni bir hayatın ucuna oturdum ben de. Her an çekip gidecek gibi. Gibisi fazla, aslında hep biliyordum sanki zaten çekip gideceğimi. Bakma her seferinde bu son deyişime, bir huzursuz, bir rahatsızdım kök salmaya elimin bir türlü varmadığı hayatlarda.
