Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.7
Yol Olmak
Tek bir şehre ya da bir eve bağlı olmak bence pranganın en büyüğü. Fakat insanlar bunu umursamıyor. Belki okul, iş, evlilik, çocuk kalıbı içinde büyütüldüğümüz içindir. Ben nedense hiç böyle bir insan olamadım. Yeni insanlarla tanışmak, özellikle otostopla, tarihe dokunmak ve doğanın bir parçası haline gelmek benim için her zaman en büyük zevk
𝕬𝖒𝖆 𝖇𝖎𝖑𝖒𝖊𝖐 𝖛𝖊 𝖘𝖆𝖍𝖎𝖙 𝖔𝖑𝖒𝖆𝖐 𝖊𝖓 𝖇𝖚𝖞𝖚𝖐 𝖒𝖚𝖙𝖑𝖚𝖑𝖚𝖐𝖙𝖚𝖗. 𝕸𝖆𝖈𝖊𝖗𝖆 𝖎𝖘𝖊 𝖊𝖓 𝖇𝖚𝖞𝖚𝖐 𝖎𝖇𝖆𝖉𝖊𝖙𝖙𝖎𝖗; 𝖈𝖚𝖓𝖐𝖚 𝕺'𝖓𝖚𝖓 𝖊𝖘𝖊𝖗𝖎𝖓𝖎 𝖙𝖆𝖓ı𝖒𝖆𝖓ı𝖓 𝖇𝖆𝖘𝖐𝖆 𝖇𝖎𝖗 𝖞𝖔𝖑𝖚 𝖔𝖑𝖉𝖚𝖌𝖚𝖓𝖚 𝖌𝖔𝖗𝖊𝖇𝖎𝖑𝖒𝖎𝖘 𝖉𝖊𝖌𝖎𝖑𝖎𝖒.
"Puslu Kıtalar Atlası", okuduğum en garip birkaç kitap arasına girdi. Hakkında pek bir fikrim olmayan ama uzun süredir merak ettiğim ve tavsiyeler aldığım bu kitabın fantastik
Kitaplar dünyayı aydınlatan yıldızlara benzer.
Jojo Moyes aşk üzerine yazıp da beni gerçekten etkileyen nadir yazarlardandır. Klasik
bir aşk anlatımı sunmaz okurlara her kitabında mutlaka inanılmaz bir olay örgüsü vardır. Beni de cezbeden yanı bu sanırım: kendini asla tekrar etmemesi ve müthiş baş karakterler oluşturması.
Bu kitap için 'yazdığı
256 syf.
8/10 puan verdi
Psikolojik rahatsızlıklar konusu altında adını daima gördüğümüz bir kitap Sırça Fanus.
Açıkçası bu zamana kadar psikolojiye özellikle ruhsal hastalıklar konusuna ilgim olmasına rağmen okumayı hep ertelemiştim. Bunun sebebi de kitap hakkında gördüğüm yorumlardı.
Daha çok depresif ve kötü hissettireceğini düşünüyordum ve sağlam bir mental durumla okumayı bekliyordum ancak...
Beklediğim kadar yıpratıcı bir kitap değildi, hatta oldukça akıcı bir kitap.
Bazı noktalarda intihara özendiren bir kitap denmiş, ben katılmıyorum ama tabi ki size kendinizi mükemmel de hissettirmiyor.
Belki daha erken yaşta okusaydım daha farklı hislere sahip olabilirdim. Belki bu açıdan çok genç yaşlara önerilmeyebilir bu kitap.
Ama ben sevdim.
Farkındalık oluşturan bir kitap.
Dediğim gibi intihara özendirme kısmı çok kişisel kalabilir, bence özendiren bir anlatım yok. Hatta intihar olgusundan olabildiğince yalın bir dille bahsettiğini düşünüyorum. Eğer bu konuda tereddütleriniz varsa bence hiç çekinmeyin. Sandığınız kadar zor bir okuma olmayacaktır.
Başlangıçtaki o yüksek enerji ve kitabın ikinci yarısını kaplayan akıl hastanesi anlatımı bence birbirine çok güzel bağlanmıştı ve bence Sylvia Path de yazarlığını burda konuşturmuş.
Bu konulara ilginiz varsa kesinlikle öneririm bu kitabı. Özellikle Sylvia Path'in kitap yayınlandıktan hemen sonra intihar etmesi bu kitabı çok daha etkili kılıyor bence.
Bu kitabı her okuduğumda farklı bir zevk veriyor, farklı bir tat alıyorum. Okurken zorlandığını söyleyenler var fakat katılmıyorum. Karakterin çektiği vicdan azabını, pişmanlıklarını onunla hissediyor, yaşadığı gerilimi birlikte hissediyorsunuz. Her yaşta okunması gereken ve en iyi verim için birkaç kez okunmasını önerdiğim bir kitap.
İnsanın kendisini ve kimliğini arayış romanı: Varoluşsal
Temelinde bir arayış, aşk hatta İstanbul romanı. Avukat Galip'in amcasının kızı kayıp karısı Rüya'yı, üvey kardeşi ünlü köşe yazarı Celal'in yazıları izinde İstanbul sokaklarında arayışı.
Celal'in köşe yazılarıyla Galip'in arayışı içinde geçen kurgu; sizi Decameron, Mevlana'nın Mesnevi'si, Binbir Gece Masalları'ndaki hikayeler ile kendisi olamayan, sırlar ve kokular şehri Istanbul sokaklarına götürüyor. Tarihten Hazar Türkleri, Fevzi Çakmak, Babil'e de uğrayacağınız bu sapaklarda, Mehdi'nin geleceğine köşe yazılarından inanabilen insanları, şehrin çöküşüyle sinemaların yükselişe geçtiği sorgularını, yine kendini arayan Cellat, Şehzade gibi hikayeleri de göreceksiniz. Eski vitrin mankenleri dahil her insan suretlerinin işaret edebildiği Hurufilik inancı altında bir Varoluş sorgusu okuyacaksınız. Değişik konularda bahsi geçen Yeşil (kalem, mürekkep) ile kara (kitap, talih) renk metaforlarıdır. Yazarın romanın sonunu bağlarken anlatıcı olarak araya girişleri de güzeldi.
#blanchot #beckett gibi varoluşu sorgulayan metindeki kahramanların ve şehrin bir kimlik krizi yaşadıkları gerçeği özelinde bu kitap, yazarın Nobel alabilmesinin önemli sebebini göstermesi bir yana, yazarın sonradan pek çok taklidini yaptığı ve yapıldığı gibi, tarihi metinler üzerine kurgular serisinin başyapıtını oluşturuyor #beyazkale eseri ile birlikte. Dolayısıyla, kitaplarının arka kapağındaki bir yorumda yazdığı üzere, en iyi eserlerini Nobel'den sonra verdiği bilgisine katılmıyorum. İnsanın kendisini bulması için kendisi olması gerçeğini anımsatan bir kaybolmuş kimlikleri arayış romanı belki de: Okuyun...
Bugün size pek kıymetli arkadaşım @kitappperisiyim sayesinde tanıştığım bir eserle geldim. Kendisi bana bu eseri hediye etmiş ve muhakkak beğeneceğimi söylemişti. Gerçekten benim için güzel bir eserdi.
Ben eser sayesinde sıkılmadan, bir roman havasında Osman Hamdi'yi tanıdım. Onunla beraber Fransa'ya gittim, onunla beraber Fransa sokaklarında dolaştım, resim atölyelerine misafir oldum, sergiler gezdim, hatta farklı ülkeler dolaştım. Tahsilini bırakıp kendi istediği alanda, resimde ilerlemesine şahitlik ettim.
Kitapta beni en güldüren olay iki eşinin de aynı isme sahip olmasıydı. Anlatımın akıcılığı ve olayları okurken bir günlük okuma hissiyatında olmam benim için güzeldi. O yüzden kitap su gibi akıp gitti.
Kitapta tek hoşlanmadığım kısım Abdülhamit karşısındaki tutumdu. Tabii ki herkes herkesi sevmekte, savunmakta özgürdür. Osman Hamdi de... Lakin ben Abdülhamit'i çok severim ve bunu sadece sevmek olarak düşünmem, ben kendisine fazlasıyla saygı da duyarım. Zamanın şartlarında elinden gelenin en iyisini yapmaya çalıştığını da bilirim. O yüzden sadece o kısımlara katılmıyorum. Yine de dediğim gibi herkes fikirlerinde özgürdür.
Siz de böyle ünlü bir şahsiyeti sıkılmadan okumak isterseniz, kitabı listelerinize ekleyebilirsiniz.
