O ara biz yine Mehmet ile yüz yüze gelip bu iş nasıl olacak diye bakarken gün batımına yakın üç kavanoz reçel, iki metre de don lastiği satabilmiştik sadece. O ara nasıl olduysa böyle hava bozmaya başladı. Pazarı böyle bir ince rüzgar aldı ama o ince rüzgar böyle bir anda fırtınaya mı döndü artık böyle herkes bir telaş. Neyse o an işte herkes
Uzun yazıları okumayı pek sevmeyiz
Kendisini karşılayan sekretere;
Nazif Beyle görüşmek istediğini söyledi.
Bunun üzerine sekreter birden ciddileşti: 'Nazif Bey mi?'dedi.
'Evet, Nazif Bey!' diye cevap alınca,
hüzünlü bir ses tonuyla 'Nazif Bey sizlere ömür efendim, onu kaybedeli dört yıl oldu.' dedi.
Hiç beklemediği bu haberle bir acı saplandı
Gelelim sana, hiç bu kadar susmak istememiştim... Bizim mevzular belliydi de, kafamız karışıktı işte biraz. “Kendi düşmanına kıyamadığında, dostuna hainlik üzerine konuşmaktan da caymalı insan.” demişti Sara hatun. Yani insan ki; omuz omuza yürür, uzun uzadıya böyle yollarda yan yana akar, süzülür ve gider ya hani.
Demem o ki, oğlum Mehmet, “Aynı
Neyse biz ufaktan böyle pazar alanına gelmişiz, traktör durdu o an. Böyle herkesin kurulacağı yer de belliydi zaten.Ben, Mehmet ve Bilal Abi tablalarımız yan yanaydı, muhacir kızıysa böyle anası ve küçük oğlan kardeşiyle yan yana Asiye'de onların yanına kurulmuştu yani. Sabah erken saat Bilal Abi’den siftahı olsun diye simit aldık. Pazarın
Ahh canım benim,kendisini kaybedeli çok oldu
"Daha iyi iletişim kurmaya nasıl başlayabiliriz? Güven ilk adım olmalı."
Sayfa 23
Benim Hikayelerim III
Valla nereden bulaştık bu işe bilmiyorum.Böyle aşk dediğin şey yanmak ise ben kül olmuşum yani.Böyle bütün rüzgarları sırtıma almışım; o güzelim yüzlerinize, gülüşlerinize, ellerinize, böyle kadehlerinize dökülüyorum tek tek yani. Bazen en başından bellidir filmin sonu da lakin görmek anlamak istemez işte insanoğlu.
Böyle sonunu bildiğin halde
Yürekleri kaybedeli çok oldu.
ALLAH ayaklarımızı kaydırmasın...
Mehmet Deveci
Sınav sorularından
“Ne gözlerim yolunu artık ne de bir haberini
Çok zaman oldu, senin hatıra defterini kaybedeli.”
💫
Geçmişin kum havuzundan, meleğe bakar gibi bakıyorsun bana. Oysa ben kanatlarımı kaybedeli çok oldu. Yürürken ayağıma dolaşan o ağır şeylerden kurtulunca hafifleyeceğimi ummuştum. Meleklikten çıkınca insanlaşacağımı, omuzlarımdaki ağır şeyler olmayınca daha rahat havalanacağımı sanmıştım.
Yanılmışım.
Valla nereden bulaştık bu işe bilmiyorum.Böyle aşk dediğin şey yanmak ise ben kül olmuşum yani.Böyle bütün rüzgarları sırtıma almışım; o güzelim yüzlerinize, gülüşlerinize, ellerinize, böyle kadehlerinize dökülüyorum tek tek yani. Bazen en başından bellidir filmin sonu da lakin görmek anlamak istemez işte insanoğlu.
Böyle sonunu bildiğin halde
Elimi kolumu bağlayan bi memleket var, heves kırar.
Hep kara kara düşünüyorum ama az önce gördüğüm bir video üzerine daha kara kara, hüzünle, gözümde yaşla oturup ülkemizi, insanlarımızı, ne kadar yoksullaştırıldığımızı, fakirleştiğimizi, garibanlığımızı düşündüm. Birileri zenginliğine zenginlik katarken birileri gittikçe fakirleşiyor. İnsanlar en en temel ihtiyaçlarını alırken bile kara kara
06/02/2023
İnsanın yarası ne kadar derinde olursa o kadar çok konuşmak istiyormuş buna karşın avazı çıktığı kadar susuyormuş.
Tam 1 sene oldu.
6 Şubat'tan 1 hafta önce nişanlanan arkadaşlarımı kaybedeli bir sene.
Gamzeme gelinlik baktığımız gecenin sabahı o evden kefenle çıkaralı tam bir sene.
Yardım edelim diye ses atmaya çalışan, şebeke çekmediği için enkazdan çıkarıldıktan sonra sesi bize ulaşan 2. depremde moloz yığının tamamen üstüne düşmesiyle hayatını kaybeden güzelimin çığlıklarına yetişemememin ardından tam bir sene.
Mustafamızı yıllardır hevesle beklediği askerliğe gönderememizin ardından tam bir sene.