Zweig yine şaşırtmadı… Gerçekten bu yazarın dili, üslubu çok farklı. Bundan önceki okuduğum Bilinmeyen Kadının Mektubu ve Satranç eserlerinde de aynı duyguları tattım. Kitabın içine girip beraberce yaşıyorsunuz eseri. Kitap resmen kısa film gibi ki zaten sayfa sayısı da az. Hem ders veriyor hem de o gerilime, aksiyona sokuyor okuyucuyu.
Kitabın konusu hikayenin ana karakteri olan İrene’nin aşırı rahat hayattan sıkılması ve bunun sonuncunda başka birine gönlünü kaptırmasına dayanıyor. Bunun sonucunda gelişen olaylar ise tamamen spoiler vermemek adına, hikayenin tadı kaçmaması için paylaşmıyorum. Anafikir ise kendisini suçlu hissetmekten dolayı hayatının zehir olmasına dayanan bu hikaye sonunda sürpriz ile bitiyor. Suçluluk psikolojisinden dolayı “KORKU” ya dayalı bir hayat yaşamaya çalışan İrene’nin yaşadığı acı, üzüntü, stres, tedirginlik, endişe duygularını mükemmel ötesi yansıtmış yazar. Terkedilme veya yakalanma korkusu ile yaşamanın zorluğunu ile günlerini geçirmekte iken şaşırtıcı bir sonla hikaye tamamlanır. 
mustafa tamer akder arkadaşım incelemesinde harika bir cümle kurmuş; “Mutluluğun aslında yanı başınızda olduğunu; mutluluğu kaybetmek üzere olduğunuzda fark etmenin muhteşem ironisi gözünüze adeta sokuyor yazar.”
Gerek konusu ile gerekse alıntılar ve dili ile Zweig kitapları okunur. Tavsiye edilecek harika bir yazar. Yazar güzel olunca konu ve eserde güzel.