Gökten düşen şu damlalar,
Senin gözlerindir elbette.
Ve senin gözlerin,
Sokakların kaybolduğu tek şehir,
Ardındaki zahmet ve rahmetle.
Ben ise her gece o sokaklarla birlikte,
Kaybolan adımlar kovaladım peşinden.
Yolları önüne katıp götüren yağmurlarla,
Kahverengiye döndüm yeşilden.
Toprağa karıştım,
Tıpkı sana karışır gibi.
Can verdim,
Kurumuş ne varsa bu şehrin içinde.
Şimdi her şey yemyeşil,
Bir ben kaldım gözlerinden geriye.
Bir ben kaldım.