Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.38
"Bir Balığı, Ağaca Tırmanma Yeteneğine Göre Yargılamayın"
•Hayatınızı büyük ölçüde etkileyen ve hatta hayatınıza yön veren bir farklılığı fark ettiniz mi kendinizde?
•Peki bunu kimselere söyleyebildiniz mi?
Yukarıdaki sorular, pek de mantıklı değiller gibi :)
Neden mi?
Çünkü farklılık dediğimiz şey aslında bizim tabiatımızda var olandır. Bizim olandır ve bizi biz yapandır.
Bunlar neler
106 syf.
9/10 puan verdi
Elime aldığım anda ara vermeden bir akşamda okumanın keyfini yaşadım.
Akıcılık, hayal gücü ve kelimelerin dansı kitaptan bir an olsun ayrılmanıza izin vermiyor.
Hikayeler, efsaneler, hislerle dolu mektuplarıyla Güldem'e içindekileri aktarmaya çalışan Gökalp.
Gökalp'in mektuplarında kaybolan güzeller güzeli Güldem...
Yine bir mektup alır Gökalp'ten fakat bu mektup başka bir mektuptur. İçinde yine hikaye vardır, yine duygularını kalemle sanata dönüştürmüştür ancak sonu Güldem'in tahmin edemeyeceği şekilde bitmiştir. Bu mektup, Gökalp'in intihar mektubudur.
Kitap tam da böyle başlıyor, olayı fark ettiğinizi sanıyorsunuz ama öyle değil. Kendinizi bir anda mektuptan ve olaydan bir yıl sonrasına geçiş yapıp, ta ki son sayfalara kadar o 'sonraki' seneyi yaşıyorsunuz. Gökalp artık bir hayalettir ve yaşayan geçmişinden sıra sıra intikam alacaktır.
Alıyor da. Bir bir dağıtıyor ortalığı ;) Yaşarken kim canını acıttıysa ona acıtıldığı yerden veriyor ayarı. Her şey buraya kadar mükemmel. Ama ben sonunda çakıldım desem yeri var. Anlamadım. Anlamadım çünkü başladığı gibi bitiş vermedi. Sonu gerçeğe geçiş yaptı; yazamıyorum da zira okumayan ve merak edenler eminim vardır.
Belki hatırlarsınız, filmi de çekilmişti seneler önce. Kitapla alakası bayağı kopukmuş filmin. Belli sahneler belli paragraflardan esinlenerek oluşturulmuş. Seneler önce keyifle izlemiştim ancak onun da sonunu unutmuş gibiyim, en kısa zamanda yeniden izleyip, eğer orijinal sona sadık kalındıysa kitabın sonundaki keskin geçişi çözmeye çalışacağım ;)
Sonuç olarak ben sonuna takılsam da tamamen sevdiğim, dikkat kesildiğim bir hikayeydi. Korkutucu kısımlarına sanatsal dokunuşlar, kelimelerin dansı eşlik etmişti. Merak edenlere tavsiyedir.
Yazarın okuduğum ilk kitabı. Çok geç kalmışım onu anladım. Bölüm bölüm bir kitap idi bir solukta okudum. Yazarın anlatımı kelimelerin dansı beni büyüledi. Aşk, dostluk, para ve cinsellik konuları ön planda idi. Okumayan ne kadar anlatsam anlamaz tavsiye ederim.
Uzunca bir süredir bu seriyi okumayı düşünüyor, ancak okuduğum bir çok eleştirinin ve duyduklarımın etkisi altında, mevcut okuma ve bilinç düzeyim acaba kitabı anlamaya, algılamaya yeter mi diye sormadan edemiyordum. Genelde en çok duyduğum sözler, bu serinin çok zor anlaşılır, çok zor algılanır olduğu yönündeydi. Yine de göze aldım ve okumaya başladım.
Proust zamanı dördüncü boyut olarak tanımlıyor. Tüm anlatı boyunca bunu çok net olarak görüyorsunuz zaten. İnanılmaz bir gözlem yeteneği inanılmaz bir duyarlılık, kelimelerin dansı, olayların adım adım, harf harf, sözcük sözcük örülmesini okuyor, şahit oluyorsunuz kitap boyunca. Bir boyut kaybolursa ne olur? Derinlik olmaksızın yaşayabilir mi insan örneğin? Ya dördüncü boyut olan zaman kaybolursa? İşte o zaman onun peşine düşersiniz, çünkü o olmasan yaşam olmaz.
Çok akıcı bir metin bence, deneyin. Hiçbir şey kaybetmez ama kesinlikle çok şey kazanırsınız
Hayat sizin için nedir? Hayatınızı yaşadıklarınızı gözden geçirdiğiniz zaman geçmişiniz sizi mutlu ediyor mu? Eğer etmiyorsa geçmişiniz sizi yoruyorsa ve hatalarınızdan ders çıkarmak yerine mutsuzsanız ilk başta kendinizi affetmekle başlamalısınız.
Hiçbirimiz mükemmel değiliz. Herkesin yaptığı hatalar yaşadığı mutsuz anılar vardır. Ancak hayatta nefes aldığınız sürece bu dünyadayız demektir. Ve kendimizi affederek ilk adımı atmalısınız.
Kitap, deneme türünde yazılmış denilse de bende şiir izlenimi bıraktı. Sanki anlatılmak istenilenler kelimelerin dansı ile sade bir dille şiirsel olarak aktarılmış. Ne yaşarsa yaşasın kalemin gücüne inanan birinin yazdıklarını okuyoruz. O kendi düşüncelerini anlatmak için yazmalıydı.
Yaşam da böyle değil midir? Bazen kötü olaylar yaşarız ama umudu içimizde hissettiğimizde yeniden küllerimizden doğarız. Belki onlarca kez küllerinden doğmaya çalıştın. Bu küllerinden doğarken kendini affettin mi?
Yazılarda ya da bana göre şiirlerde maneviyata inanç tasavvufi öğeler de bulunuyor. Bu dünyanın geçiciliğinden bahsediliyor bazı yazılarda. Allah'ın affediciliğinden bahsediyor. Asıl önemli soruya geliyorum. Siz kendinizi affetmeye hazır mısınız?
Eğer hazırsanız bu kitapla yolculuğunuza başlayabilirsiniz. Yeni bir yaşamın ilk nefesini mutlu bir şekilde almanızı dilerim.
Ferda... Kitap bittiğinde boğazıma kocaman bir hıçkırık yerleşti. Ebru Cundubeyoglu'nun kitap yazdığından bile haberim yokken elime geçen Ferda'yı okuyunca tüm ön yargılarım yıkıldı. Kitabi okurken adeta bir sinema filmi izledim.
Yazar, emekli felsefe profesörü ve aynı zamanda "anne" olan Ferda' nın Alzheimer hastası olduğunu öğrendiği zaman yaşadığı duygu karmaşası ve hastalığını kızı Eda'dan ( Işıklım diye hitap ediyor ona) gizlemek için başvurduğu trajikomik yöntemler anlatılıyor. Unutmaya başlamak ve bunun farkına varmak... Alzheimer olduğunu öğrenmek... Kitabın giriş ve gelişme bölümü Ferda'nin ağzından anlatılıyor. Bence bu yüzden bu hastalığa acıklı bir olay gibi bakmak yerine farkındalık oluşturulmaya çalışılmış.
Kelimelerin tılsımlı dansı beni benden aldı.Keske hiç bitmeseydi.
Cibran ve Mary arasındaki nazik ve içsel mektuplaşmalardan derlenmiş iki insan arasında derin bir portre.
Denizler arası uzaklık, kalpleri yakınlaştıran bir sohbet. Yaşananların ve kelimelerin dansı ile kağıt parçalarında Cibran ve Mary'nin nezaket, özlem ve merakına dair öyküleri.
Kitaba bütün olarak baktığında ikili arasında gidip gelen mektupların akıcı üslubunda 1908-1931 yıllarından, Cibran'ın ölümüne dek süren nadide bir dostluğun, uzaktan aşkın hikayesini bulacaksın. Mary'nin deneyimleri, Cibran'ın felsefi perspektifiyle bütünleşerek, yaşamın anlamını sorgulatan bir rehberlik sunuyor.
Ergüven, bu kitabında bizlere şiirlerle hayatı, ölümü, yaşamı, şairleri, ülke gündemini anlatıyor. Adeta kelimelerle sayfalarda dans ederken bizi bu dansa eşlik ettiriyor.
Yer yer yapılan kelime oyunlarıyla anlatmak istediklerini pekiştiriyor. Bizi düşündürüyor, anlamaya teşvik ediyor.
Sayıklamalarla şiirlere kısa bir mola veriyor ve kelimelerin dansı kaldığı yerden devam ediyor.
Şiir okumayı seven herkese tavsiye edebileceğim güzel bir yolculuktu.
yayınevinin kapak tasarımlarına ise ayrı bir övgü yazısı girilmeli.
