Keşke Tekrar Tanışabilsek Madonna'm
Ah benim hatalarla dolu bu kitap serüvenim...
Böyle bir kitabı bu kadar geç zamana bırakmış olmak kadar büyük bir hata yapmamıştım. İlk 30-40 sayfasını okuyup ''aman bu ne?" deyip sıkılıp bıraktığım, üç veya dört ay sonra okuyacak kitap arayınca tekrar kendisine denk geldiğim ve bir solukta bitirdiğim mucize eser.
Kitabın ilk bölümlerinde henüz -Raif Efendinin defterine geçilmediği bölümlerde- pek benim sevdiğim tarzdan gitmeyen bir kitaptır bu roman. Fakat daha sonra Raif Efendinin ağzından dinlediğimiz o yüzden fazla sayfa.. İşte beni bu kadar geç kalmaya pişman eden kısım orası. Bir kadın bu kadar güzel betimlenebilir. Bölüm bölüm o kadar güzel ve gerçekçi betimlemeler yapılmış ki, adeta sol yanımda Maria Puder'i hissettim. Betimlemelerin haricinde kitabın benim açından en etkileyici noktası tabii ki konusu oldu. Kim bilir gerçek zaman diliminde ne inatlar uğruna yaşanması gereken aşklar yarım kalıyor..
Keşke unutup da bir daha okusam dediğim kitaplar arasına çoktan girdi bu eser. Keşke bir daha Kürk Mantolu Madonna'yı sıfırdan hayal edebilsem, keşke yaşanması gerekenler yaşansa ve yarım kalan hiçbir şey olmasa. He öyle umduğum gibi olsa bu kitap bu kadar üst seviye olur muydu? Tabii ki hayır.. 
Kürk Mantolu Madonna
Çanlar Kimin İçin Çalıyor?
Ve yine savaşın insanların hayatını nasıl mahvettiğini bu kitapta da görüyoruz. Kitap Robert Jordan adlı bir Amerikalının bir köprüyü uçurmaya görevlendirilmesiyle başlıyor. Ardından bu işte kendine yardım edecek bir kısım kişiyle iş birliğine giriyor. Orada Maria adında bir kadınla da tanışıyor. Hiç ummadığı bir anda aşık oluyor, tabii Maria da ona. Bu işten sağ çıkıp çıkmayacaklarından bile emin değiller. Aslında her günümüz, her saatimiz, her dakikamız ne kadar da değerli kitap bunu bana hatırlattı. Kitaptaki olaylar üç dört günlük olaylar. İşte Robert Jordan da sevdiği kadınla geçirdiği her anın değerini bilmeye çalışıyor.
Kitapta karakterlerin öldürmenin kötülüğü üzerine konuşmaları onları daha çok sevmeme neden oldu. Her ne kadar buna mecbur bırakılmış olsalar da bunu yapmaktan hiç de hoşlanmıyorlar. Benim için en önemli kısımlar da bu konu hakkındaki konuşmalarıydı. Çünkü insanların birbirlerini öldürmelerinden bıktım. Bilmiyorum belki bazı insanlar buna alıştılar ama ben alışamıyorum. Alışmamalıyız da. Şimdi tam da şimdi bunu yazarken bile kim bilir kaç kişi birbirini öldürüyordur. Hayat hiç zor değil, cidden değil. Ama insanlar o kadar zorlaştırıyor ki! Ne olurdu böyle olmasa? Şu kocaman dünyanın neresine sığamıyoruz?
Genel olarak kitabı ve verdiği mesajları sevdim. Okunmasını tavsiye ederim.
Ernest Hemingway 'e teşekkürler bu eseri için!.
