“Güzel müziklerin hepsini dinlemek için hayat çok kısa…”
Herkesin yalnızlığı kendine özgüdür. Kimisi tüm sevdiklerini kaybettiği için yalnızdır, kimisi kendini kimsenin anlamadığını düşündüğü için yalnızlığı seçer, kimisi yaşlanmış ve ölümü bekler yalnızdır, kimisi de kocaman kalabalıklar arasında yapayalnız hisseder kendini. Jean-Louis ise yaşlıdır ve artık yalnızdır. Kedisi bile yoktur artık, gitmiştir bu dünyadan.
Yaşlılık dönemine özgü bir yalnızlığı nasıl kelimelere dökerek anlatabilir insan? Yalnızlık başlı başına zorken, onu anlatmaya çalışmak daha mı kolaydır? Pek sanmam. İşte bu yüzden, böylesi zor duyguları karşısındakiyle konuşur gibi anlatabildiği için bu yazarı ben çok seviyorum. Bir gün tüm kitaplarını bitireceğim korkusu peydah olmaya başladı içimde. Bir kaç tane bir şey kaldı. Üzüyor bu ama kim demiş gün gelecek tekrar okunmayacaklar diye?
Yalnızlığınıza bir arkadaş olması ümidiyle, bu kitabı okuyun. Sevgiler
#alıntı
“Bizi dinleyecek kimse olmadığı için yazı yazıyoruz. Edebiyat olmasaydı, yalnız kaldığında bir insanın neler düşündüğünü hiçbir zaman öğrenemeyecektik.”
Tek Yalnız Ben Değilim, Jean-Louis Fournier