Buna kim hayır diyebilir ki ! :))
Yeni şafaklar ve altın ihtimaller bulmak , zengin , cesur bir ruha âşık olmak : herkes , en azından bir kez , yaşamında böyle bir şeye ihtiyaç duyar .
Birçok insan arabasız mutlu olabilir ya da bir araba almak için çok çalışmak zorunda olduğunun veya başka bir şeyden vazgeçmesi gerektiğinin farkında olabilir ama eğer insanlara arabasız yaşamın imkansız olduğu ve araba sahibi olmamanın insan hakları ihlali olduğu fikrini yerleştirmek için yeterli çaba sarf edilirse, kim hükümetin dağıttığı arabalara hayır diyebilir ki?
Sayfa 213 - İthaki Modern Yayınları. 1. Baskı. Ocak 2023. Ceviren: Nil Deniz Çidanlı.
Toplumumuzun bu tür bir yok etme
için örgütlenmiş olduğuna dikkat etmediniz mi? Brezilya ırmaklarındaki o
küçücük balıklardan söz edildiğini herhalde işitmişsinizdir, hani binlercesi
ihtiyatsız yüzücüye saldıran, birkaç saniyede onu küçük lokmalarla yiyip
bitiriveren ve ortada tertemiz bir iskeletten başka bir şey bırakmayan
balıklardan? İşte böyledir onların örgütlenmesi. “Temiz bir yaşama razı
mısınız? Herkes gibi?” Evet diyorsunuz doğal olarak. Nasıl hayır diyebilir
insan? “Tamam. Sizi temizlerler. Bir iş, bir aile, örgütlenmiş boş zaman işte
budur.” Ve küçük dişler tene saldırır, kemiklere kadar yer. Ama yanlış
söyledim. Onların örgütü dememeli. Bizim örgütümüz bu, eninde
sonunda: Kim kimi temizleyecek!
A, diğerleri gibi bildik masalların peşinde değilmiş. Çok yalın bir sorunun yanıtını bulabileceği tek bir masal istiyormuş yalnızca.
Kimsenin "Hayır" diyemeyeceği biri olmak mümkün müdür? diye sormuş A.
Hayır, demiş Masal Bekçisi.
Dünyanın en güzeli bile olsan mı?
Evet, dünyanın en güzeli bile olsan, demiş Masal Bekçisi.
Kaldı ki, dünyanın en güzeli diye bir şey yoktur. Ama dünyanın en güzeline kim hayır diyebilir? diye ısrar etmiş A.
Her zaman biri vardır, demiş Masal Bekçisi. Hayat da bu yüzden hayattır zaten. Bu hesap edilemeyen "hayır"lar yüzünden.
"Bence deli delidir."
"Bu bakış açısına göre de Hallac bir deli idi üstadım, öyle mi?"
"Hayır, ama deliliğin de bir hastalık olduğunu inkâr edemeyiz."
"Onu sıradan bir hastalık gibi gördüğümüz sürece ben buradaki zavallıları tedavi edemeyeceğimizi düşünüyorum. Bu sıradan bir hastalık olsaydı koğuşlarımızı dolduran gariplerin hepsi birer hastanede olurlardı. Oysa Devlet-i Aliye onlar için ayrıca bimarhaneler kurmuş. Bukrat, Eflatun-ı İlahi ve İbni Sina'dan itibaren eski hekim ve âlimler onları hiç hasta olarak görmemişler. Hele de aşk yüzünden bu hale gelenlere deli denilmesi, deliliğin bu türünün bir hastalık olarak görülmesi bence insafsızlık. Yani bunlara deli demek yanlış. Çünkü delilik aklın zıddı olan, aklın devre dışı kaldığı, aklın işlevini yürütemediği hallere denir. Her şey gibi deliliği de zıddı ile ölçebiliriz. O halde deli diye aklı olmayana denir. Delilerin aklı olmadığını bize kim söyleyebilir. Yahut kim Leyla'nın Mecnun'una akılsız biri diyebilir?"
Sayfa 40
