İhanetlerin en kötüsü bedenimizin bizi satmasıdır
Sayfa 264
Ne zavallı bir mahlukmuş şu insanoğlu...
Göçün Desenleri
“Sınır sadece kuma çizilmiş bir çizgi olabilirdi ama korkarken kendi bahçende dolaşmakla komşunun bahçesinde dolaşmak arasında fark vardır.”
Sayfa 145Kitabı okuyor
Çünkü herkesten fazla yaralanmıştım…
Nasıl birisin diye sormuştur”
Yıllarca ihanet ettim kendime. Beni ben yapan o şahane mutsuzluğumu, ucuz sevinç kırıntılarıyla tedavi etmeye çalıştım, kadim duyguların yerine kolay olanları seçtim. Kendimle birlikte bütün dünyayı da kandırdım…
Sümer atasözleri
-Gümüşü olan mutlu olabilir,
Arpası olan mutlu olabilir,
Hiç bir şeyi olmayan rahat uyur
-Mal, konacak yer bulamayan uçan kuşlara benzer. "Malına güvenme."
-Kalpteki düşmanlık getirmez, dildir düşman eden.
-Bulduğunu söyleme, kaybettiğini söyle.
-El ele adamın evi yapılır,
Mide mideye adamın evi yıkılır
-Çiftleşmeden gebe kalınmaz,
Aşk, dünyanın en büyük hazinesi
Kırlangıçlar göçmen kuşlardır. çok hızlı uçarlar. İşte o göç sırasında yüzlerce kırlangıç fırtınaya yakalanıp ölürmüş. Göçü başarıyla tamamlayan krlangıçlar, geldikleri ülkenin sıcak gökyüzünde uçarken, yollarda kaybettikleri arkadaşlarını anımsar, acıyla, öfkeyle böyle çığlıklar atarlarmış...
Sayfa 315
Vayyy
Kuşatma altındakilere, kentteki tüm kuşları bize vermeleri koşuluyla çekileceğimizi söyledik. Bizden sonsuza dek kurtulacaklarını sandılar, bütün yuvaları boşalttılar, binlerce kırlangıç, yüzlerce güvercin, bir o kadar karga, bir çift leylek ve hatta tavuklarını bile verdiler: kısacası binlerce değişik kafes içinde binlerce ötücü. Acayip kuş yükümüzü terkilerimize astıktan sonra, kuşatmayı kaldırır gibi yaptık, ama ertesi gece yine duvarların dibindeydik. Kuşların ayaklarına kıtık sarmıştık. Kıtıkları ateşledik, kuşları serbest bıraktık. Hepsi yuvalarına döndü, çatılara, ağaçlara yerleşti. Kısa süre sonra Vulahay solmakta olan gökyüzünü kızıla boyadı, içindekileri oklarımızın ve kılıçlarımızın gölgesine kustu, en ateşli zaferlerden birini kazandık.
“Hiç unutmam,unutamam dememe rağmen ağır ağır silindi bazı hatıralar,renkler soldu,sesler sönükleşti,kokular kaybolmaya başladı.”
Sayfa 47Kitabı okuyor
Keşke güven vermek kadar güven alabilmekte iyi olsaydım.
Neden hâlâ sadece bana diyordu , neden bize demiyordu ? Yeterince güven verememiş miydim ona ?
Sayfa 382
Doğruluğundan emin olduğum düşüncelerin hayat karşısında paramparça olduğunu görmek çok yıpratıcı.Karanlığın ortasında buluyorum kendimi.
Sayfa 384
Ne dünya bu kadar hassasiyeti kaldırır, ne insanlar bu kadar inceliği…Hakikat çok daha basittir , çok daha acımasız.
Sayfa 383