Kıskandım da ne oldu, hayattan kendimi.
Sayfa 24
Babası En Derin Yarası Olanlar 4
En ufak bir ilgiyi , kocaman bir sevgi sandım.
Hayatım boyunca bir orta yol bulamadım.
Hep uçlarda dolandım. Ya aşırı bağlandım ya da hep kaçtım. Bak, bugün benim doğum günüm ve yine yalnızım. Bir şeylerin cevabını bulabilmek için çok uğraştım.
Mesela neden beni hiç sevmediğin ;
işte bunun cevabını hiç bulamadım. Şu hayatta oradan oraya savrulurken kendime bir kahraman aradım. Nerede evladını sarıp sarmalayan bir baba görsem kıskandım.
Hani derler ya, " Ölüm değil, ölene söyleyemediklerimiz bizi daha çok incitir," diye, haklılar galiba. Ben seni değil senden duyamadıklarımı özlüyorum baba.
“Hayatımda tek bir adamı kıskandım.”
“Kimi?”
“Ali’yi!”
“Neden?”
“Peygambere en yakın adam o olduğu için.”
Doğan Kitap
Kalbim ve hevesim,zor kardeşlerim
size nasıl bir boşluk bırakmışım ki böyle
ikimizi de kıskandım!
Sevilenin adını korumak, ona leke sürmemek bir şeydi, ama sevgilinin adına leke sürdürmemek, gerçekten o çok şeydi. Kıskandım… Çok kıskandım…
Kıskandım onu. Edison’u, Bedrettin’i, Spartaküs’ü kıskandığım gibi kıskandım. Yüzde yüz yaşamak dediğim bu, canım... Tabii kıskandığım onların ne eserleri ne de kendileri! Klâsik deyimle ruhlarını kıskanıyorum. Yaşamaya haysiyetli bir anlam kazandıran çabalarını...
Sayfa 105
