“Ölmek: Artık görememek, sesleri işitememek, düşünememek, hayal kuramamak, sevememek, ağlayamamak, öfkelenememek, sevinememek, heyecanlanamamak, güzel şeylerden keyif alamamak, portakallar çiçek açtığında mutlu olamamak, yıldızlı gecelerde gökyüzüne bakıp Allah’ın kudretine hayret edememek, hatırlayamamak, kitap okuyamamak, şarkı söyleyememek ve şiir yazamamaktı.”
Sayfa 39 - KetebeKitabı okudu
Çünkü kitap okuyamamak benim açımdan cezaların en büyüğüydü.
Birinden kitap hediye almak/vermek
📚 Birkaç gündür düşüncelerin içerisinde boğuldum durdum. Yıllar önce bir arkadaşım bana bir kitap hediye etmişti. Adı da 
Serenad. İçine de harika bir not bırakmıştı ilk sayfasında.
Eve dönüşte kitaba başladım. Henüz üniversite yıllarımdaydım fakat lise zamanlarımdaki gibi çok kitap okuyamamak beni üzüyordu. Ama bu güzel hediye beni yeniden heyecanla kitaba başlamaya itmişti. Ve sonunda metrobüste, otobüste, metroda... Kısacası her yerde elimde kitapla yolculuk etmeye başladım. Ders biter ve ben yolda kitabıma devam ederim. Birkaç günde bu şekilde bitirdim kitabı. Sürükleyici ve çok da duygu yüklüydü satırlar.
Ne zaman kitaplığıma göz atsam hep dikkatimi çekip bana bir tebessüm ettirir. Çoğu kişi sevmeyebilir Livaneli'yi ama ben severim. Özellikle de Serenad'ından sonra.
Geçtiğimiz hafta kitabı elime aldım yeniden. İçindeki nota baktım ve aslında bir insana duygularını açmak için ne kadar da anlamlı bir yolmuş diye düşündüm. Benim toyluğum bunu fark edememiş olabilir ama böyle olması daha da iyi olmuştur belki de.
Sözün özü geçmişten gelen bir serenadı yeni fark etmiş olmak beni biraz duygulandırdı. Kitaplar duyguların aktarılmasında harika aracılar 🍁
❓Sizler ne düşünüyorsunuz? Var mı duygularınızı aktardığınız ya da başkalarının size duygularını göstermek için kullandığı kitaplar?
Yoğunluktan dolayı kitap okuyamamak! Heralde bu en sevmediğim durum..
"Kitap okuyamamak düşüncesi beni korkutuyordu."
Ah ne zor bir bilsen!..
Sınav haftasında ders kitabı dışında kitap okuyamamak!..
‘’ Kitap okuyamamak düşüncesi beni korkutuyordu. ‘’
Kitap okuyamamak düşüncesi beni korkutuyordu.
Oğuz Atay
Tutunamayanlar
‘’ Ben iç dünyama dönüyorum. Orada hayal kırıklığına yer yok. ‘’
‘’ Beni bir gün unutacaksan, bir gün bırakıp gideceksen, boşuna yorma derdi; boş yere mağaramdan çıkarma beni. Alışkanlıklarımı özellikle yalnızlığa alışkanlığımı kaybettirme boşuna. ‘'
‘’ Kitap okuyamamak düşüncesi beni korkutuyordu. ‘’
‘’ İçimin yeni heyecanlar için dolduğunu hissetmiyorum. Fakat bilmeden yeni yaşantılara hazırlıyorum kendimi. İçimde bir Selim ölürken kalan bütün gücüyle yeni bir Selim yaratıyor. ‘’
‘’ Çok konuşuyorum kendimle bugünlerde. Ne yapayım? Başkalarının sohbetinden hoşlanmaz oldum. ‘’
‘’ Kitap okuyamamak düşüncesi beni korkutuyordu.
‘’