“insanlar,” geralt başını karşı yöne çevirdi, “canavar ve canavar hikâyeleri uydurmayı severler. bunu yaptıkları zaman kendi canavarlıklarını görmezler. içkinin dibine vurduklarında, sahtekârlık, hırsızlık yaptıklarında, karılarını kayışla dövdüklerinde, yaşlı büyükannelerini aç bıraktıklarında, tuzağa düşmüş bir tilkiyi gübre yabasıyla delik deşik ettiklerinde ya da dünyada yaşayan son tekboynuzu ok yağmuruna tuttuklarında gün ağarırken kulübelerinin arasında dolanan bane'in onlardan daha kötü biri olduğunu düşünmek işlerine gelir. böylece yüreklerine su serpilir. yani yaşamak kolaylaşır.”
Sayfa 247 - geralt'tan dandelion'a. dol blathanna