Herhalde beni kendin için değil, sırf benim için
sevdiğini farkediyorum da ondan. Halbuki başkaları beni sırf kendileri için severler.
Sayfa 94 - Akvaryum YayınlarıKitabı okudu
"Yine diyordum ki, kadınların iki çeşit sevmesi vardır, biri öbürünü
doğurur: ya tenleriyle severler, ya kalpleriyle."
Sayfa 89 - Akvaryum YayınlarıKitabı okudu
İnsanlar, gelmeleriyle yalnızlıklarını dağıtanları severler.
Gitmeleriyle kendilerini yalnız bırakanlara aşık olurlar.
Sayfa 804Kitabı okudu
Dört çarpı korku eşittir sonsuz dehşet!
King’in dört hikayesinden oluşan kitap sadık okurlara korku ve dehşetin kapısını ardına kadar açıyor. Hepsi de birbirinden harika dört hikaye ve elbette herbiri diğerinden tuhaf ve ürkütücü.
Ben şahsen hikayeleri çok beğendim. Okurken büyük bir heyecan ve tedirginlikle okudum. Hiçbir hikaye kesinlikle sıkıcı değildi. Hepsi de çağlayandan aşağıya akan su misali akıp gitti. Kuşku Mevsimi’nden sonra okuduğum en iyi King hikayeleri bu kitapta kesinlikle.
Peki hangi hikayeler beni daha çok etkiledi derseniz, size Gizli Pencere, Gizli Bahçe öyküsü derim. Bilmiyorum sanırım biraz psikolojik gerilim yönünün de olması ve sonunda dramatize bir final ile bitmesi beni çok şaşırttı. Elbette diğer hikayeler de çok iyiydi. Herkes kitaptaki Kütüphane Polisi adlı öyküyü tek geçer, yani genelde. Ama bana kalırsa okurlar diğer hikayelere haksızlık etmiş oluyorlar. Dediğim gibi herbiri bir diğerinden kötü olmayan öyküler. Şahsen bir kronoloji yapsaydım, sanırım şu şekilde olurdu:
1) Gizli Pencere, Gizli Bahçe
2) Umacılar
3) Kütüphane Polisi
4) Güneş Köpeği
King yine her zaman yaptığı gibi birçok eserine de göndermelerde bulunmaktan geri kalmıyor. Örneğin Kütüphane Polisi’nde Paul Sheldon’dan bahsetmesi muhteşem ince bir detaydı. Sadık okurlar ne demek istediğimi anladılar. Güneş Köpeği adlı öyküde de vahşi, acımasız ve gözü dönmüş bir yaratık olan Kujo’dan bahsetmesi öyküyü okurken sürekli gözünüzün önüne bu eseri de getirmiyor değil.
Sonuç olarak bu kitap dört harika öyküden oluşuyor. King severler mutlaka bu kitabı okusunlar. Asla pişmanlık duymayacaklarına adım gibi eminim. Hepinize keyifli okumalar sadık okurlar.
Gece Yarısını Dört Geçe 
Stephen King
İnsanlar vedalaşırken, genellikle olayın sürekliliğini inkar eden sözler dile getirmeyi severler: Birbirlerinden ayrılırken "Auf Wiedersehen", Yani tekrar görüşene kadar, derler. Yeni bir araya gelme planları yapmakta çok aceleci davranırlar, ama bunu unutmakta daha da aceleciler. Ben bu tür insanlardan değilim. Gerçeği söylemeyi tercih ederim ki gerçek de büyük ihtimalle bir daha karşılaşmayacak olduğumuzdur.
Sayfa 173Kitabı okudu
