Ağır Misafir İbrahim Tenekeci
İçine çekerdi, temiz hava gibi.
Ziyan olmayan emek, derdi bizlere
Emek neydi?
Bilirdi, ne geçer, bir elmanın aklından
Alınmak isterdi, düşmeden yere.
Aklı yoktu elmanın, bize kalırsa
Okulda öğretmişlerdi...
Yakındı Üsküp ona, çok uzaktı Bomonti
Bir sürü örnek, bunun gibi.
Acıkmak tok tutar kimi insanı,
Bilirdi, kimde, imza yetkisi.
Yeterdi, artardı, normal süre
Namazdandı, dizindeki yamalar.
İkindi miydi, neydi, şimdi unuttum
Durmadan ağlıyordu kadınlar...
Koymazdı ölümü adam yerine...
(Tanıtım Bülteninden)
Yalinlığa ulașmayı bașaran diliyle gündelik olanı hayatımıza değen yanlariyla șiirine harman etmiștir ve bizim için İbrahim abidir, abimizdir. Okura bu sıcaklık ve samimiyetini dizeleriyle aktarabilen durușu ve yürüyüşüyle örnek aldığım hem kendini hem de çevresini yeșerten nadide bir șahsiyettir benim için.
Bu kitabında da yalnızlık, ölüm, yaşamın gerekleri ve hayatın içindeki ayrıntıları ustaca önümüze döküyor. Ağır Misafir konuk edilmesi ve ihtimam gösterilmesi gerekli bir șiir sunuyor okuyucuya.
Kitaptan 35 Alıntı
Hiçbir şeyi tek başına yeme
Diyen sahabenin sözünü
Karıncalar tutuyor ancak.
İnsan olmanın verdiği güzellik
Soluyor durmadan, bir bak.Ağır Misafir, İbrahim Tenekeci
"kendi yasını bile
tutmuyor artık kimse."
ah diyorum, ne yapayım ben?
gökyüzü kalıyor bizden geriye...
"çok neşeli, kuşlar konmuş sesine..."
Güzel yarattın beni, ahlâkımı da
Güzel kıl; namaz gibi...
Şaşkınlığımı gizleyecek bir yer
Bulamadım şiirden başka
Rabbim ne der?
Camiden eve dönerkenki ferahlık
Sadece müminlerin bildiği,
Şiir böyle bir şey mi?
Ömrümüz... Bizimdir, ara sıra.
Herkesin bilip de sakladığı sır;
İnsan ölümlü...
