Ömer Seyfettin'le 3 kitaplık Lacivert Klasikler yolculuğunun ikinci ayağındaki dört öyküde, ilki ("İlk Namaz") dînî, ikincisi ("Bahar ve Kelebekler") Fowles ve Cheever'i de anımsatır, fakat katı bir muhafazakarlığa tutunur yerel motiflerle maziyi anar ve karamsarlık kapısını aralarken, üçüncü öykü ("Ant" - sinemada karşılığı "Kuduz") bu kapıya tekmeyi hızla koyveriyor. Son öykü ("Falaka") bugün yazılsa idi muhtemelen hayvan hakları derneklerinin yaylım ateşine tutulurdu. Son iki öykünün odağına çocukları alması ebeveynleri yanıltmasın, Seyfettin çocuklar için okutulacak bir yazar değil. Son öyküdeki mizah da sağlıklı bir mizah değil. Akıcı bir kalem olduğu su götürmez ancak yarattığı duygular hasebiyle empati kurulabilecek bir yazar değil. Kaşağı'yı kütüphanemden uzaklaştırmıştım, bu üç kitap için de farklı bir metot göremiyorum.
