Uzun zaman sonra Charles Dickens kitaplarına geri döndük ve o da nesi? Çok uzun bir kitapla başladık. Zaten yorucu dönemde olunca biraz sündürerek okudum tabi. Gene de işte PDF olunca sayfalar akıp gidiyor. Tuttum bu işi ben ya.
2 kitapta da Nelly adındaki öksüz bir çocuğun dedesiyle verdiği yaşam mücadelesi anlatılıyor. Diğer kitabın incelemesine de bu yazıyı eklemeyi düşünüyorum. Çünkü verilmek istenen mesajı anladıktan sonra çok farketmiyor farklı cümleler kurarak aynı şeyleri anlattıktan sonra.
Başlarda çok sıkılacağınızı biliyorum, kitabın geneli de etkileyici gelmiyor ama kötülüğünden değil. Bir aksiyon filmi seyrettiğinizi düşünün. İlk başlangıç çok önemlidir ve yavaş başlarsa sevmezsiniz. Tabi sonra aniden hızlanır ve durmazsa filmin sonunda ‘iyiydi be’ diyebilirsiniz. Tamam kabul ediyorum çok iyi değildi ama dede torun kaçıp hayata tutunmaya başlayınca öyle iyiye gitti ki, bence diğer cilt biraz da bundan geldi yani.
Gerçi İki Şehrin Hikayesi kitabını okuyanlar da başlangıçtaki o sıkıcılık sonrası iyileşen bir kitap olduğunu hatırlayacaklardır. Bu yüzden bence şans verilebilir diyorum ben.
Bu cilt tabi ilk cilde göre daha gelişmiş olaylardan başladığı, toplum katmanlarının anlatıldığı, maddiyata göre insanlara nasıl muamele edildikleri kavramları ile beraber finaliyle de bence ilk ciltten daha güzel. Bütün olarak da tavsiye edebileceğim ama sıkıcı yönüyle de sakince okunması taraftarı olduğum eserlerden.
Hepimize iyi okumalar dilerim..
Charles Dickens seni fakirin sesi bilirdim. Hikayelerde bile olsa bu insanlara en sonunda bile olsun bir yudum mutluluğu çok mu gördün?
Tam da her şey yoluna giriyor derken... hikaye yarım, gönlüm kırık kaldı. Yaaaaa !!! Neymiş, insan dediğin her cefaya dayanamıyormuş, çivi çıkıyor, izi yerinde kalıyormuş. Dert, keder, sefalet insanın ömrünü çürütüyormuş. Bunalıma girdim resmen yahu!!!
Çok üzdün beni çoooooooook.
