Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
At Çalmaya Gidiyoruz
Per PettersonDüşük Puanlı At Çalmaya Gidiyoruz Yorumları ve İncelemeleri
Düşük Puanlı At Çalmaya Gidiyoruz sözleri ve alıntılarını, düşük puanlı At Çalmaya Gidiyoruz kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Canımızın ne zaman acıyacağına gerçekten kendimiz karar veririz.
İnzivaya çekilmiş bir adamın geçmişteki anılara dönüp kendince tamamlayamadığı meseleleri dile getirmeye çalışmasına tanık oluyoruz. Kendi seçtiği bir hayatı vardır. Kentten uzaktır, mutludur güya ama anı dediğimiz bazen hafızayla bir bela gibi bize musallat olan bazı olaylar daha doğrusu çocukken yaşadığı bazı dönemler tekrardan onu meşgul etmeye başlar. Bundan sonra kaçamayacaktır. Yüzleşme vakti gelmiştir ve bu yüzleşme bize çok hoş bir anlatı sunmaya başlar. Yazarın sade bir dili ve anlatımı var. Yer yer gündelik hayata dair ince dokunuşlar görüyoruz. Genelde bana okunup okunmaması konusunda fikrimi soran arkadaşlara kendisiyle bir mücadele veren karakterleri okumak isterseniz size göre derim. Yoksa toplumsal ve belli bir sırayla giden olaylar zincirine dair bir kitap arıyorsanız size göre değil.
Hayatın ta kendisi gibi, duru ve akıcı bir eser. Her sayfası şiir misali. Anlatımın sadeliği ve netliği zannedersem Norveç kültürünün ve yaşantısının bir sonucu olabilir.
HAYAT İLERİYE DOĞRU YAŞANIR, GERİYE DOĞRU ANLAŞILIR
Öncelikle şu söylemek isterim. Kitabı çok ama çoook sevdim. Dilinin sadeliği, romana yayılan genel bir dinginlik hali beni adeta büyüledi. Ağır ağır açıldı roman, “hele bir otur soluklan yeğenim” der gibiydi kitap adeta : ))))
Oldum olası geriye dönüş içeren ve geçmişiyle hesaplaşan karakter barındıran romanları sevmişimdir.
Geçmişi bilinmeyen bir ülkeye benzetiyor romanda karakter. “canımızın ne zaman yanacağına gerçekten kendimiz karar veririz.” Şeklinde olan kitabın son cümlesi ile de aslında biz 67 yaşında, emekli bir insanın neden bir dağ evine kapandığını anlıyoruz.
Romana ilişkin güzel inceleme yapan arkadaşları tekrar etmekten ziyade farklı birkaç şeye değinip bitireceğim efenim. : )))
Romandaki karakterden sürekli Charles Dickens okuduğunu öğreniyoruz. “David copperfield” ın giriş cümlesinden bahsediyor ayrıca karakter. “iki şehrin hikayesi”nin sonunu yeniden okuduğunu öğreniyoruz.
rusların çeçenistana saldırdığını radyodan dinleyip, tolstoy’un “hacı murat” romanını anımsıyor karakter.
Knut hamsun’un pan ve açlık romanları da yer buluyor kitapta.
Rene magritte’in meşhur “Edward james’in portresi” isimli tablosundan da şu şekilde bahsediyor; “…ağlamaya başladım, çünkü bir gün bu anın geleceğini biliyordum ve dünyada en çok korktuğum şeyin, Magritte’in tablosunda aynaya bakarken sadece kendi kafasının arkasını gören adam olmak olduğunu anlamıştım.”
224 syf.
10/10 puan verdi
Norveçli ödüllü yazar Per Petterson’un yazdığı gizlense, Steinbeck’ten pasajlar okuyorum diyebilirdim. Roman; 2003 te Norveç’te yayımlanmış; bizde,Metis yayınları 2007 de Türkçe yayınlamış. Norveç’in eşsiz büyülü doğasının muazzam tasvirleri özellikle hoşuma gitti. 67 yaşında inzivaya çekilmiş bir adamın ağzından, o dönemde tanıdığı bir kişiye
Bülbülü Öldürmek'i okuduğumda hikayenin sakin anlatımı, esas konunun bu anlatımın, detayların içine yayılışı o kadar hoşuma gitmişti ki. Aynı anlatıma At Çalmaya Gidiyoruz'da da rastladım. Kitap 67 yaşındaki Trond'un gençliğinde yaşadıklarını ve bugün seçtiği hayatı anlatıyor. Kahvesini nasıl yaptığını anlatırken bir anda hayata dair bir prensibini ya da tespitini paylaşıyor, insan kendini bir dost sohbetindeymiş gibi hissediyor. Per Petterson'ın ilk kitabıydı bu okuduğum, son da olmayacak sanırım.
Bugüne kadar Norveç edebiyatından Knut Hamsun, Karl Ove Knausgaard ve Dag Solstad’ın kitaplarını okumuş ve bütün bu kitapları çok beğenip kendime yakın hissetmiştim. Norveç edebiyatının bir diğer büyük ismi Per Petterson ile At Çalmaya Gidiyoruz romanı ile tanışma fırsatı buldum iyi ki de bulmuşum. Şu ana kadar okuduğum en iyi kitaplardan bir tanesiydi diyebilirim. Kitabın özellikle her şeyi kararında anlatması çok hoşuma gitti. Detaya yeteri kadar giriyor, dil yeteri kadar akıcı, akıcılık olması gerektiği gibi, merak uyandırması falan derken kitapla ilgili en ufak bir kusur bulamadığımı belirtmem gerekiyor. Kitap başkahramanın 67 ve 15 yaşındaki hallerinin yaşamları arasında mekik dokuyor. Yaşamın başındaki heyecan, enerjiklik, öğrenme arzusu ile yaşamın sonunda gelen dinginlik, özgüven, gençliğe duyulan özlem ve boş vermişlik müthiş bir şekilde harmanlanmış. Norveçli yazarların sanırım ortak özellikleri size içinde bulunulan ortamı yeteri kadar detay vererek (Rus klasiklerinde olduğu gibi detaya boğmadan) sizi öyküye, ortama, yaşanılanlara ortak etmeleri. Per Petterson’un öyküsünde de kitapta bahsi geçen küçük kasaba ve dağ evindeymiş gibi hissettim kendimi. Başkarakterin tüm hissiyatlarına ortam oldum. Böyle kitaplarla gerçekten çok sık karşılaşılmıyor. Mutlaka alın ve okuyun.