Anne babası boşanmış, anne babasıyla problemleri olan, sevdiğinden kopamayan, yalnız, aldatılan ya da sevdiğinden ayrı düşmüş kişilerin hayatlarından kısa kesitler...
Hepsinin ortak özelliği ayrılık denebilir herhalde. Melisa Kesmez deyince aklıma ayrılık, yabacılaşma, hayata tutunamama ve bunların yarattığı derin bir hüzün geliyor. Yazar, hikâyelerinin sonunu da anlamlı ve vurucu bitiriyor hep. Ancak tarzını hiç değiştirmemiş, her kitabında aynı tat.
Bu karakterlerin acıları yüzünden hayata tutunmakta zorlandıklarını, kendilerini hep bir sigara ya da alkole vermelerinden de görüyoruz. Kesmez'in her hikâyesine çöreklenmiş bir hüzün var. Diğer kitaplarına göre bu kitabını daha az beğensem de yine akıcıydı ve hoş hikâyeler vardı.
En beğendiğim hikâyeler: Karpuz Dilimleri, Arif, İyiyiz, Süslü Annem, Karton Koliler
