Pasifikk kıyısına çöken gecenin kör karanlığında, büyük ıstıraplar içinde, arkadaşsız, insafsız katiliyle bir başına öldüğünü jüriye anlatan savcı yanılıyordu. Bir insan ancak bu kadar yanılabilirdi. Ölürken can çekişmemişti. Rahatlamıştı, huzur içindeydi ve gülümsüyordu. Onu ilk kez gülerken görüyordum.