“Yoksulluk, zenginlik, kilise, askerlik, partiler, yardımlaşma kurumları, hepsi de gülünç. Bana sonunda kendi zavallılığım kaldı, bundan da pek bir şey çıkmaz.”
Kitabı en kısa haliyle yorumlayacak olursak yine bu kitapta geçen yukarıdaki alıntıyla ifade edebiliriz.
Burada hep bir yere varma arzusu, ancak ilk adımı atacak ruh halini bulamama mevcut.
Birinci tekil anlatıcı üzerinden Rudolf bize kendini anlatır. 10 yıl boyunca en sevdiği besteci Felix Mendelssohn üzerine araştırma yapar, ancak iş onu yazıya dökmeye gelince eli bir türlü gitmez.
Önce ablasının varlığının buna engel olduğunu söylerken, sonrasında onun yokluğu olduğunu dahi ileri sürer.
Bir sonraki aşamada şehir değiştirmenin daha iyi olacağını söyler ancak burada da hep bir bahane bulur.
Temelde hep bir arayış, bir şeylerden, birilerinden ve bir yerlerden kaçma arzusu hakim kitaba.
Okuyunca bu kapana kısılmışlık, yalnızlık ve her şeyden uzaklaşma isteği insana çok yakın da hissettiriyor aslında.
93 sayfalık kısacık bir eser ama sakince ve sindirerek okunmasını tavsiye ederim. Böylece metnin daha anlaşılır ve sevilir olacağına inanıyorum.
“Sahip olduğum tek dostlarım ölüler, bana edebiyatlarını bırakanlar, başkaca dostum yok.”
