Ah be çocuk... Hep saf kaldı ya kalbin... Yenilmiş gibi hissettirse de sonu kitabın, aslında kazanan asla kötülük değildi... Demek ki bir tek çocukların kalbi ne olursa olsun direniyor kötülüğe boyun eğmemeye.
Pasif iyiliğin asla yeterli olmadığını da vurgulamış yazar kitabın sonunda... Eyleme geçmeyen hiç bir iyiliğin aslında kimseye bir faydası yok. Ben iyiyim evet, iyi düşünüyorum ama bundan insanlığa ne fayda... İyiysem, iyiliğimi göstermeli, dokundurmalıyım insanlığa ki; iyilik farkedilsin. Varlığı kötülüğe galip gelebilsin...
