"Sana senin sözlerini tekrarlayarak veda ediyorum: "Merhaba Beyaz Gemi, ben geldim!"
Kitap insanların acımasızlığını ve despotluğunu, insanın insana isteyince neler çektirebileceğini, üstün olma, her şeye hükmetme isteğinin ne kadar acınası bir durum olduğunu, bir yandan da iyi kalpliliği, hoşgörülü ve saf oluşu kitabın başkahramanı olan ve ismi kitapta geçmeyen küçük bir çocuğun penceresinden anlatıyor
Kitabın sonunda iyilik, kötülük karşısında kaybetmiş gibi görünse de gerçek olan şudur; doğruluk yolunda kaybedilen her değer aslında kaybedilmiş sayılmaz. Çünkü iyilik, kötülüğün derinliklerinde kaybolmaz, kendini yok eder sadece, buda mağlubiyet sayılmaz. Bu yüzdendir ki kitabın sonunda çocuk balık olup gitmiştir
İnsan fıtratındaki doyumsuz duyguların nelere yol açabileceğini çocuğun saflığında, dedenin çaresizliğinde, orozkulun kötülüğünde, ninenin nankörlüğünde, maral ananın şefkatinde bizlere hissettiren bir kitaptır. "Beyaz Gemi"
