Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.2
Biri, Hiçbiri, Binlercesi
Luigi PirandelloDüşük Puanlı Biri, Hiçbiri, Binlercesi Yorumları ve İncelemeleri
Düşük Puanlı Biri, Hiçbiri, Binlercesi sözleri ve alıntılarını, düşük puanlı Biri, Hiçbiri, Binlercesi kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Nobel edebiyat ödüllü İtalyan yazar Pirandello kendi özyaşam öyküsünden de esinlenerek yazdığı bu eseri bayılarak okudum. Karısının, burnunun yamuk olduğunu, kaşlarının ^^ şeklinde olduğunu, bacaklarının çarpık olduğunu Moscarda adlı karakterimize söylemesiyle her şey başlıyor. O zaman şunu fark ediyor. Herkes için farklı biriyiz aslında. Yani herkesin algıladığı bir sen var. Herkesin gözünde biriysek aslında hiçkimseyiz yargısına varıyor sonunda.
Kurgu gibi başlayan kitap, bir anda yazarın deneme tarzı düşüncelerinin bol bol olduğu bölümlere dönüşüyor. Burda biraz tekrara düştüğünü düşünüp sıkıldım. Sonlara doğru kurgu devam etti. Varoluşçuluk üzerine felsefi sorgulamaların olduğu kitaplar beni çok fazla içine çekiyor ve düşündürüyor buda çok hoşuma gidiyor. Toplumun din konusundaki ona göre yanlış olan tutumlarını da çok iyi anlatmış. Severek okudum kesinlikle tavsiye ediyorum.
Yıllar önce okuma listeme eklediğim ama okumak istediğimi bile unuttuğum bir kitaptı. Tesadüfen kütüphanede denk gelince, aldım. Hem keşke daha önce okusaymışım dedim hem de tam zamanıymış diye düşündüm. Kitabın neredeyse her cümlesinde işte bu dedim, ben bu yüzden kitap okuyorum. Düşündüğüm ama ifade edemedigim düşünceleri okumak, kafa yormak... Çok güzeldi.
Karakterin sorgulamalarının ağırlıklı olduğu ilk yarıyı çok severek ve zevk alarak okudum. İkinci yarıda karakterimiz eyleme geçiyordu bu yüzden olaylar da işin içine girdi. Yine severek okudum ama ilk yarısı benim için bir başkaydı. Belki de bu tarz kitaplarda düşünce, sorgulama vb. okumayı olay okumaktan daha çok sevdiğim içindir.
Kitap, karısının kahramanımıza burnunun yamuk olduğunu söylemesi ile başlıyor. Karakterimiz bunun üzerine sorgulamaya başlıyor. Benliği ile ilgili sorgulamalar bunlar. Etrafımdakiler beni benim kendimi gördüğüm gibi görmüyor, hayatında yer edindiğim her bir kişi için farklı benler var, öyleyse asıl ben kim? Asıl ben var mı? Ben biri miyim, hiçbiri miyim, yoksa binlerce ben mi var? Sadece benim için değil herkes için böyle. Herhangi birinin benim hayatımdaki var oluşu ile kendi hayatındaki varlığı çok farklı. Aynı odada 3 kişi var diyelim. Aslında 3 kişi yok orada. 3 tane benden var, 3 tane ondan var, 3 tane diğerinden var. 9 kişiyiz biz o odada. Benim kendim sandığım kişi, onların ben olduğumu sandığı kişiler... O odada 3 ben var. Benliklerimizle ilgili, kim olduğumuz ile ilgili çok değerli bir sorgulama bence. Varlık felsefesi ile ilgiliyseniz okumanız gereken, ilgilenmeseniz bile katacağı yeni bakış açısı için şans vermeniz gereken bir kitap.
Acilen okumayı planladığım, yaklaşık kırk kitaptan oluşan bir listem var. Biri, Hiçbiri Binlercesi ise bu listede ikinci sırada yer alıyor. Sandığındam daha erken bir zamanda okumuş olduğum için de çok mutluyum. Ayrıca sanıyorum ki ilk kez İtalyan Edebiyatına ait bir kitap okudum.
Bu seferki öykümüz Moscardo'nun bir sabah aynanın karşında kendine bakarken karısının "Burnunun yamukluğuna mu bakıyorsun?" diye sormasıyla başlıyor.
Hepimiz için basit bir soru gibi görünse de Moscardo için bu soru, zihninde bambaşka bir kapıyı aralamış ve "Ben kimim?" sorusunu sormasını neden olmuştur. Kendi benliğimde gördüğüm mü, yoksa dışarıdaki insanların gördüğü kişi miyim? Ya da kendimizi en iyi biz mı tanıyabiliriz? Yoksa her hareketimizi görme, her duygumuzun çehremize yansıttığı mimiği inceleme fırsatına sahip diğer insanlar mı? Öyle ya her ne kadar bu bedende bizler yaşıyor olsak da örneğin çok şaşırdığımızda nasıl bir surat ifadesine büründüğümüzü görmemiz pek mümkün olmuyor.
Bu ve bunun gibi pek çok soruya cevap aramaya çalışan ve deliliğe doğru- veya tam anlamıyla kendini bulma hâline- hızla sürüklenen Moscardo'nun çarpıcı hikâyesini okuyoruz.
Bazı kitapların hayat ilerledikçe tekrar okunması gerektiğini düşünüyorum. Ve bu kitapta tam olarak öyle bir kitap. Herkese tavsiye eder, keyifli okumalar dilerim.
İçimizde yarattığımız dev kabarcıkların, düşüncelerin ve düşünmeyi ötelediğimiz ya da fazlasıyla düşünmediğimiz ya da yok saydığımız fikirleri inceliyor Pirandello.
Bazen düştüğümüz çukur öylesine derindir ki kendimizi kurtarmak için düşünerek üretmemiz ürettikçe de güçlenmemiz gerekir. Buradaki kahramanımız ise, düşünerek kahramanlaşmıyor, toplum gözünde deli kisvesi altında saçmalama ve kendini hiçleştirme yoluna gidiyor.
Aslında biri olmamak için binlerce oluşumdan sadece bir bulut değil, çimen, ağaç, yaprak, bir varlık oluyor.
Toplumun, çevremizin, kişilerin, daha da özelleşirse eşimizin aslında sandığı kişi miyiz? Biz kimiz? Ben kimim? Sen bendeki sen misin, kendi içindeki sen misin yoksa bendeki ben misin? Kimsin?
KIEV’DE BİR BURUN YAŞIYOR
Ah Gogol nasıl örnek oldun sen koca bir yüzyıla. Paltodan çıkardıkların yetmedi bir de burnunun huzursuzluğunu çekiyoruz hâlâ. Bak sonra adam geliyor burnu yamuk diye yapmadığını bırakmıyor bize.
Evet sevgili okurlar biz çirkin adamlar yüzünden var bunca edebiyat.
Edebiyat diyorum ama felsefe ön planda bu kitapta. Tehlikeli sularda yüzüyor
"Tam tersine, başkaları için, o güne değin, içimden olduğumu sandığım ben olmadığım düşüncesi saplanmıştı zihnime."
"Siz o sözcükleri bana söylerken kendi anlamınızla dolduruyorsunuz; ben de kavrayamıyorum onları, kaçınılmaz olarak, kendi anlamımla dolduruyorum. Birbirimizi anladığımızı sandık; oysa gerçekte birbirimizi anlamadık."
Her şeyin değil sandığımız gibi tahmin dahi edemediğimiz aslında yaşamın çekirdeğini çoktan kaçırdığımızı yüzümüze vuran bir eser Biri Hiçbiri Binlercesi.
Bir sabah karakterimiz Moscarda'ya eşi onun burnunun yamuk olduğunu geler geçer bir gerçeği iple bağlarcasına yüzüne vurur, bu eleştiri karşısında domino taşı gibi bütün benliği adım adım yıkılan Moscarda talihi karşısında o zamana kadar olan yaşamında olağan doğrusunun tam zıttını elde etmek için bir öz yıkımla hezeyana tutunur.
Hem toplum hem de birey açısından yıkıcı bir gerçekliğin hakim olduğunu düşünüyorum, eseri bir kere daha okumayı planlıyorum kesinlikle okunması gereken eserlerden biri.
