Bugüne kadar okuduğum en farklı kitaptı. “Nietzche Ağladığında”yı okuduktan sonra,bu kitabı alıp okumaya karar vermiştim. Okurken zorlandım, hatta yarıda bırakmayı düşündüğüm de oldu ama bitirmekle iyi yaptığımı düşünüyorum.
Kitabın yarısını anlayarak okuduysam diğer yarısını anlamadığımı itiraf etmeliyim. Nietzche’nin, biraz tanıyanların da bildiği gibi, çok farklı bir düşünce tarzı, insanların genelinden farklı bir kafası var. Kitabın bazı kısımları, kendinden geçmiş, “trans” halinde yazılmış gibi bir izlenim verdi bana. Tam olarak anlayabilmek için, Nietzche’nin kafasını ve ne düşünerek yazdığını bilmek lazım.
Üst insanı arayan, yüksek dağlarda bir mağarada yaşayan “Zerdüşt”ün ,insanların arasına karıştığı zamanlar, yolda karşılaştığı insanlarla konuşmalarından oluşan bir kitap. Muhtemelen her okuyan farklı şeyler bulacaktır. Bence karşılaştığı insanlar, hayvanlar, şehirler ve olayların her birinin simgelediği şeyler var. Benim kendime göre yorumlarım oldu tabi ama her okuyan da kendine göre yorumlayacaktır. 4 bölümden oluşan kitabın, beni en çok etkileyen bölümü 4. bölüm oldu.
Kitap hakkında canımı sıkan, belki okumamı zorlaştıran en önemli konu, yapılan imla hatalarıydı. Zaten devrik cümlelerle, şiirsel ifadelerle yazılmış olan kitaba bir de imla hataları eklenince anlamak daha da zorlaştı. Birkaç yıl sonra ‘Hasan Ali Yücel’ serisinden tekrar okuyabilirim.
Böyle Buyurdu Zerdüşt 
Friedrich Nietzsche
