- Kitabın axıcılığına, obrazların keçirdiyi hissləri yansıtmasına söz belə deyə bilməyəcəm. Mükəmməl idi. Oğlan obrazına o qədər pis oldum ki, həm saflıqı həm təmizqəlblililiyi, və elə bir insanın qarşısına da Nastenka kimi bir çətin qadının çıxması.. Nastenka obrazını kitabdakı son səhnəyədək qınamırdım. Çünkü uşaqlıqdan nənəsinin dibindən ayırlmamış sevgiyə ac bir qız idi.. Və hiss etdiyi hər duyğunu əsl sevgi adlandırırdı. Son səhnədə oğlana o qədər ümid verib. Gələcək planları qurduqdan sonra.. 2 dəqiqənin içində oğlana unutduğuna inandırdığı sevgilisini görüb onun qollarına atlaması.. Bu yetmirmiş kimi sonradan oğlanı öz toylarına çağırması.. Məni həm sinirləndirdi həmdə sırf oğlanın keçirdiyi hisslərə görə də duyğulandırdı.