Paris yaşantısının akışını en iyi anlatan, en ilginç şeylerden biri de, aynı apartmanda oturulduğu halde, kim kimin nesidir diye, kimsenin kimseden haberi olmayışıdır.
Hele böyle sabahın kör karanlığında işine giden, akşam yemeğinde evine dönen, yemekten sonra da çkan bir memurla kendini Paris7in çeşitli zevklerine adamış karısının, oturdukları evin avlusunun dibindeki üçüncü katta, yaşlı bir kızın yaşadığından habersiz olmalarının nedenini anlamak çok kolaydır.
"İnsanlık Komedyası"nın büyük yazarı, en küçük ayrıntıyı büyük bir göze dönüştüren Balzac, not defterleriyle romanlarının mutfağında bir gezintiye çıkarıyor bizi. Kadınlar, kız kuruları, borca batmış insanlar, politikacılar... Evler, mobilyalar, lüksün ve ihtişamın kirli suç ortaklığı.. Gözü, ayrıntı avcılığına dönüştüren yeni bir çağı muştulayarak...
Balzac olmasaydı, insanlığı yansıtan koskoca, kırık bir ayna eksik olacaktı...
