Felsefi bir kitabı yorumlayabilecek seviyede değilim ama sıkı okurluk seviyesine ulaşabilmek için bir incelemeye daha ihtiyacım var. O yüzden kısaca yorumluyorum:
Bu kitabı okumazsam hayatımda bir parça eksik kalırmış. İyi ki okudum dediğim bir kitap oldu. Bazı bölümlerinde idrak edemediğim cümleler vardı ama genel olarak sanki her insanın aklından geçirdiği ama ifade edemediği düşünceler yazılmış gibiydi. Aynı zamanda daha önce bakmadığım pencerelerden de baktırdı bazı meselelere. Okumanızı tavsiye ederim. İnsanın farklı fikirleri duymaya ve okumaya ihtiyacı var; sadece kendi sahip oldukların hayatı sınırlandırıyor maalesef.
Sonunda bitirebildim ahaha :) Araya tonla şey girdiği için iki günde bitecek bir kitabı kaç günde bitirdim bilemiyorum... Dili akıcıydı, konuşma havasında yazılmış güzel bir eserdi, Dünya Klasiği ünvanını fazlasıyla hak ediyor.
Béranger adlı bir şair "Mongaigne, benim fikirlerimi çalmış!" diyor. Gerçekten öyle. Bazı düşünceler evrenseldir; dile gelip kaleme akınca daha da anlam kazanıyor. Okurken hem kendinizden hem o dönemin Fransa'sından birçok şey bulabiliyorsunuz. O yüzden şans verilip okunması gereken bir kitap.
Kitabı kütüphaneden almıştım ve birçok yerin altını çizdim ahaha :) bu şekilde mi versem :) sevdiğim birkaç alıntısını paylaşacağım.
Hemen hemen her konuda analizler yapmış Montaigne.Ölümle ilgili öyle bir bakış açısı kazandırıp,telkinde bulunuyor ki bir ara aslında ölmek hiç de fena değil gibi diye düşündüm ! :)
Bir insan nasıl bu kadar her şeye hakim olup düşüncelerinin çoğunu kabullendirtmiş olabilir? Nasıl her konuda bir şeyler düşünmüş bunları gizlemeden yazabilmiştir? Bunları yapabilmesindeki en büyük sebebin felsefe eğitimi almış olmasından geldiğini düşünüyorum.Her türlü konuya değinilmiş bu kitapta, onayladığınız onaylamadığınız birçok nokta olacaktır.Ama önemli olan kitabın bize düşünmeyi hatırlattığıdır. Düşünüyoruz ama neyi?Günlük hayatta gördüğümüz, basit davranışlarımızın aslında ne kadar derin şeyler olduğunu bu kitabı okuduktan sonra anlayacaksınız yani en azından benim için öyle oldu. İnsan bu kitabı okurken aktif kalıyor. Hem okuyor hem düşünüyor yeri geliyor empati kuruyor.''Ben bu konu hakkında daha önce ne düşündüm? Bu konudaki fikrim ne?'' diyerek kendini sorgulatıyor kişiye.Hem kendinizden hem zıt görüşlerden denemeler göreceğiniz bu kitabı okuyun fakat ama okuduktan sonra kenara atmayın, düşünün, bu kitap baş ucu kitabınız olsun. İyi okumalar.
2 gündür okuyacak kitabım yok. Bu yüzden kütüphanemin en kıymetlilerinden olan ve sürekli kütüphanemden işmar eden, kaçıncı defa okuduğumu bilmediğim Denemeler kitabına tekrar başladım. Her okurun hayatında anlam yüklediği, içinde kendini bulup, hayatının bir basamağına koyduğu kitaplar vardır. Denemeler kitabı da benim için o kitaplardan biri.
İçimde parça parça yazılardan oluşan bir deneme yazma isteğim her zaman vardı. Derken denemeler deneme yazarları vesaire karıştırırken Michael de Montaigne çıktı karşıma. Bu işin piri bu dediler. Açtım okudum. Hani derler ya Alem var alem içinde öyle birşey. Okurken her parçada kendinize ait birşeyler bulmak mümkün. Zaten denemenin içeriği hayattan kesitler desek yanlış olmaz. Güzel bir okuma oldu benim için. Sizi de bu deneyime davet etmek istiyorum. İlk fırsatta okuyun derim çünkü ben tekrar okumayı o lezzeti tekrar tatmayı düşünüyorum.
Keyifli okumalar diler, böyle güzel bir mecrayı bizlere sunduğu için 1K ekibine teşekkür ederim.
DenemelerMontaigne · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 202054,5bin okunma
Önce kendini tanımalı insan. Kendi içinden başlamalı seyahatine. Dünyanın yollarına ovalarına, dağlarına adım atmadan önce, kendi iç dünyasının yollarında yürümeli, dağlarını aşmalı, ovalarından geçmeli. Bu yüzden insana yöneltilen en kadim çağrı şu olmuştur:Kendini bil. Başka şeyler öğrendiğinde bilgin olabilirsin. Ama Bilge olmak için kendini
Montaigne 1533_1592 yillari arasinda yasamistir. Ailesi onun iyi bir eğitim almasını sağladı. Alman bir eğitmen tarafından yetiştirildi. Eğitim süresince Yunan ve Latin edebiyatını ve dilini öğrendi. Bordeaux Edebiyat Fakültesi'nde felsefe okudu.
Kitabın ilk sayfasında geçen; Okuyucu kitabın özü benim: Boş vakitlerini bu kadar sudan ve anlamsız
Hayatının büyük bir kısmını acı ve kederle geçirmiş olan Montaigne'nin, hayata bu kadar realist aynı zamanda da pozitif bakması beni en çok etkileyen yönüydü. Ben Montaigne'le geç tanıştım keşke daha erken tanışabilseydim. Kitapta herkesin kendinden bir parça bulabileceğine eminim. Çünkü dostluğu, sevgiyi, savaşı, bilgi ve düşünceyi,
