Binlerce ifadesi olan bir yüz ve bir kalıptan çıkmışçasına tek bir ifadesi olan bir yüz gördüm.
Altında yatan çirkinliği gururla ortaya çıkaran bir yüz ve ne kadar güzel olduğunu herkese göstermek için üzerindeki örtüyü kaldırmam gereken bir yüz gördüm.
Kırışıklıklarla dolu, ancak hiçbir şey yaşamamış bir yüz ve her şeyi gözler önüne seren pürüzsüz bir yüz gördüm.
Yüzleri bilirim, zira kendi gözlerimin ördüğü ve altında saklanan gerçekleri gösteren bir dokudan bakarım onlara..
(Sayfa ; 47)
***
Halil Cibran'ın Meczup kitabından ayrı daha önce ( Ermiş ve Ermişin Bahçesi) kitaplarını da okumuştum.
Küçük hikayelerden oluşan Meczup sanki diğer okuduklarıma göre içerik olarak daha basit ve yalın kalmış.
Hikayelerin daha manalı sonlara varacağı yerde, vakitsiz bir kesintiye uğramış gibi bitirilmiş.
Kitapta genel olarak Tanrı ve kişinin iç dünyası, benliği üzerine yazılmış hikayeler bulunuyor.
