Din istismarı, bir insanın veya toplumun başına gelebilecek en kötü şeydir. Çünkü o şifalı bir tasa gecenin sessizliğinde damlatılmış zehir gibidir. Din ve maneviyat, insanların her zaman muhtaç olduğu, şifa bulduğu bir eczaneyken istismarcı tarafından zehre, şerre dönüştürülmüştür.