Yazar böyle bir hayatı seçerek çok doğru bir karar vermiştir. Toplumdan kendini tamamen soyutlamamış, aksine her gün en yakınındaki kasabaya yürüyerek gidip gelmiştir. Dünyadan bağlarını koparmamak çalışmalarına katkı sağlamıştır. Walden Gölü kenarına kendi yaptığı evinde çevreyle ilgili, hayvanlarla ilgili ve gölle ilgili birçok çalışmaya imzasını atmıştır. Eleştirdiği hayat biçimi bizim sahip olduğumuz hayat biçimine ne kadar da çok benziyor! Ve en kötü tarafı da yazar eleştirisinde haklı. Bizler dünyada bir yer edinmek için kendi içimizden yiyoruz. Yaşamak için çalışmaktansa, çalışmak için yaşıyoruz. Ayrıca ‘çalışmak’ kelimesini de çok yanlış anlamışız. Üretmeden, yenilik getirmeden, dünün bir ötesine kendimizi, işimizi taşımadan gidip geliyoruz. Mesailere kalıyoruz ve zannediyoruz ki kölelik kalktı. Yazar, Walden Gölü etrafında hem kendi meyve ve sebzesini yetiştirmiş hem de bilimsel çalışmalar yapmıştır. İşte, çalışmak budur! Eğer daha derinden araştıracak olursanız yazarın 1800’lü yıllarda yaşadığını bulacaksınız. O yıllarda hayat şartları daha zor iken, sanayi devrimi en büyük savaşlara henüz sebep olmamış masum bir bebekken, böylesi bir karara varmış olması günümüzden çok çok ileri bir kafaya sahip olduğunu gösterir. Yazarın da dediği gibi, Ahmakça bir hayat yaşadığımızı er ya da geç öğreneceğiz.
