İlk Halil Cibran kitabım. Güzel bir konuya sahip. Bilgelik öğütleri gibi geldi bana. Biraz dini motifler (tek dinden değil) biraz iyilik, güzellik gibi kavramlar, biraz da tasavvufla bezenmişti. Kısa ama içerik olarak uzun bir kitap.
Fakat... Bu kitap Halil Cibran övgülerinin ayyuka çıkacağı kitaplardan değil benim için. Çok normal, az da olsa İslam felsefesiyle haşır neşir olanlar için ''her gün'' duyabilecekleri şeylerdi. Öğütler içerisinde ''inanamıyorum ben böyle düşünmüyordum!'' diyeceğiniz bir şey çıkmaz herhalde. Tecavüzcü, sapık, katil veya rezil bir insan değilseniz normal hayatınızda az çok duyacağınız ve içinizde olan şeyler bunlar. Bu bakımdan hatırlatma kitabı olarak kullanılabilir. İçiniz çok sıkıldığında ''Ermiş''in sözlerini (ki asıl metindeki ismi Peygamber imiş) dinleyebilirsiniz.
^^
