Eşeklerin Bilgeliği Gönderileri
Eşeklerin Bilgeliği kitaplarını, Eşeklerin Bilgeliği sözleri ve alıntılarını, Eşeklerin Bilgeliği yazarlarını, Eşeklerin Bilgeliği yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
İstediğim şeye, onca sene beni hep peşinden sürükleyen şeye nihayet kavuşmuştum. Neden sonra -aslına bakılırsa çok kısa bir süre sonra- istediğim şeyin bu olmadığını, gerçek ben’in bu ben olmadığını anlamıştım. Böyle bir şeyi kabul etmek zordu, zaten hemen de kabul edemedim. Elbette işi oluruna bırakabilir, her şeyi görmezden gelebilir, hiçbir şeye aldırmadan yoluma devam edebilir, sahte bir benlikle yalandan yaşayabilir, başkalarının kıyafetlerini üzerime geçirebilirdim; ama Shakespeare’in oyununda Lear’in fundalıkta dediği gibi: “Ah, o yolun sonu deliliğe varıyor; benden uzak olsun. Yetti artık.
"Eşek söz konusu oldu mu, su birikintisinden geçmesini rica etmek, birikintinin ne kadar derin olduğunu ona göstermek, birikintiden sağ salim nasıl geçebileceğini anlatmak zorundasınız.” Eşekler bir sürü şey bilir, ama evvelce görmediği evvelce bilmediği şeylerden de haberdardır. Eşekler insanlarca makbul görülen meseleleri çözme konusunda pek maharetli değildir. “Bizim sorunumuz,” diyor Ben, Talmud’dan alıntılarla, “şeyleri oldukları gibi değil, kendi olduğumuz gibi görmemizdir.” O halde, bir eşeğin kendini koruma güdüsü inatçılık ya da ahmaklık anlamına mı geliyor? Yoksa bambaşka bir zekâya mı işaret ediyor? Ben Hart’ın sözleri vurucu: “Eşeklerin doğasında inatçı olmak ya da zora koşmak yoktur, sadece öğrenmek ve hayatta kalmak vardır.
Sakinleştirici etkilerinden dolayı zaman zaman eşeklerin kızgın atların yanında araziye çıkmalarına ya da eşeğe bir tasma takıp ucuna da bir buzağının ya da tayın yularını bağlayarak ehlileştirme işinde gözetmenlik yapmalarına hiç şaşmamalı. Mecburen eşeğin peşinden giden genç hayvan böylece bu netameli eğitimden geçmiş oluyor. Keza sütten kesilme döneminde bir kısrak ile yavrusunun yanına bir eşek konduğu zaman, yavru annesinin yanından ayrıldıktan sonra çoğu zaman eşeğe sığınacaktır. Eşeğin sakinliği yavruya geçer ve böylece annesinden ayrılmasının yarattığı travma azalır.
Çoğu zaman bizi mutlu edeceğine inandığımız hedefler koyarız önümüze; büyük bir şevkle bu hedeflere ulaşmaya çalışırız; mutluluğun sadece bu hedeflere ulaşmaya bağlı olduğunu zannederiz. Oysa ulaşsak da ulaşmasak da bizleri mutsuz eden, mahkûm eden aslında bu hedeflerdir. Hiçbir dönüşü ve sapağı olmayan belli bir yoldan gitmeye zorlarlar bizi. Mutluluğun sadece o yola bağlı olduğuna inanırız. Ondan sonra da manevra yapmak gibi bir amacımız kalmaz; aradaki zamanı bir sürü şeyle doldurmamız gerekir. Peki hedefimize ulaştıktan sonra ne yapacağız? O yüzden düşlerimi gerçekleştirmeye uğraşmaktan vazgeçtim. Düşler sadece başımı yastığa koyduğumda vuku bulan şeyler artık benim için. Jacques Brel’in Avec Elégance [Zarafetle] şarkısında söylediği şu sözler içimi rahatlatıyor: “Büyük şeyler düşlemiyorum artık/Dans eden bir kalbi dinliyorum sadece/Umutsuzum umutsuz olmasına/Ama zarafetle”. Hiçbir zaman hayalini kurmadığım, isteyerek değil tamamen tesadüf eseri bulduğum bir yerde kalbimin sesini dinleyerek gündüz düşlerine dalıyorum artık. Burayı sorgulamıyorum, buradan bir şey beklemiyor, talep etmiyorum. Buna karşılık o da benden bir şey beklemiyor. Bir şekilde kendiliğinden anlaşıyoruz, tıpkı Gribouille ile anlaştığım gibi. Aramızdaki gizli anlaşma, başarımızın gizli hikâyesi de işte burada -zarafetimizde- yatıyor.