"Dört, beş yaşlarında, sarı saçlı, çok güzel bir kız çocuğu ona bakıyordu. Küçük bir çocuk onu kurtarabilir miydi? Denemekte fayda var diyerek;
' - Hey küçük, tutsana elimi! Burdan çıkmama yardım et.
~ Sana neden yardım edeyim ki?
- Eğer sen benim elimden tutup bu kuyudan çıkmama yardım etmezsen, burada öleceğim.
~ O zaman girmeseydin oraya...
- Bana bak küçük! Ben kendi isteğimle girmedim buraya. Nasıl oldu bilmiyorum ama buradayım işte. Etrafta da halimi anlayacak, sesimi duyacak senden başka kimse yok. Tut işte elimi yardım et bana.
~ Benim de halimi anlayacak kimse yok. Şimdi ben senin elini tutup, kuyudan çıkmana yardım etsem, çıkınca bu defa sen benim elimi bırakırsan?
- Ne demek şimdi bu? Ben senin elini neden bırakmayacakmışım ki?
~ Ben senin elini neden tutacakmışım ki?
- Çocuk, sen benim halimi görmüyor musun? Ölüyorum burada.
~ Ölmek çok korkutucu, değil mi anne! Bende ölüyorum. Beni sen öldürüyorsun! '
O bakıştaki hüzün, o sesteki gerçeklik, gecenin karanlığında hitaba ermez bir yağmur olup gözlerinden fışkırdı. Ellerini karnına götürdü ve küçük tekmeler atarak "Ben burdayım, varım, canlıyım anne" diyen yavrusunun varlığını hissetti..."
Esin Hz. Sümeyye annemizin hayatını okuduğunda kabul ettiği dini hatırladı ve saatler sonra aldıracağı bebeğini şimdi Hz. Sümeyye gibi dini değerlere inanarak büyümesini istiyordu. Peki bu isteği ve gerçek huzuru buluşu, ailesinin
islama kavuşmasına mı yoksa dağılmasına mı sebep olacaktı..?
Sadece bir kaç sayfayla bile insana yeniden ' insanın gönlü Allah'la olunca huzur duyuyor' dedirten bu kitabı okumanızı istiyorum.
/Muhabbetle kalın ☁
