Uzun bir aradan sonra yeniden kitap okumaya başlamıştım yıllar önceden bahsediyorum. Belki ondandır kitapla ilgili çok şeyi hatırlıyorum belki de kitabın bir "özelliğidir" bu.
Kitabı bitirdiğimde boğazımda kocaman bir yumru hissettim. Kalbim artık eskisinden daha ağır geldi göğüs kafesime
. Neden Dostoyevski ? Bunu bize niye yaptın ?
Kitabı okurken acı çektim. Kötü karakterlerin karşısına çıkıp avaz avaz bağırmak istedim. Sanıyorum bundan sebep boğazımdaki yumru hissi.
Yıldız Tilbe şarkısı dinleyip aşk acısı çekip şarkının etkisi geçince aslında gerçekte aşk acısı çekmeğinizi idrak ettiğiniz bir an vardır ya… kitabı bitirdiğinizde “- Bi dakka ya ! Ben acı çekmiyorum ki! “ diyorsunuz . Mutlu hissetmek isteyen kitaptan uzak dursun. Geçici bir depresyona maruz kalabilirsiniz .
Bir yazar 1861 yılında, sürgünde hapis olarak geçirdiği senelerin ardından bir kitap yazıyor; bense yazıldıktan 160 sene sonra bu eseri okuyup diyorum ki ''sen nasıl bir psikoloji içindesin, sen gerçek bir hastasın Dostoyevski''
Değerli arkadaşlar, kitabı gece 02.30'da bitirdim ve uyumak için yattığımda yarım saat kitabı düşündüğümü fark ettim ,
YouTube kitap kanalımda Dostoyevski'nin hayatı, bütün kitapları ve kronolojik okuma sırası hakkında bilgi edinebilirsiniz:
ytbe.one/0i9F0L1dcsM
"Zaferler azaldıkça özgürlükler artar." Victor Hugo
Hugo'nun bu cümlesini aslında Ezilenler kitabına uygulayabiliriz. Çünkü Ezilenler kitabı tam olarak Rusya'da serflik,
Dostoyevski' nin 1861 yılında yayımlanan, elli sayfası haricinde eserin tamamını beğenmediğini belirttiği, kendisine çıkış yaptıran, çıktığı dönemde oldukça fazla eleştiriler alan ancak devamında en çok okunan eserlerinden biridir.
Zıt kutuplardaki insan karakterlerini ele alarak, çoklu aşk denkleminde bu zıt kutuplardaki insanların
