Farabi'de Tanrı-İnsan İlişkisi
Yaşar AydınlıFarabi'de Tanrı-İnsan İlişkisi Gönderileri
Farabi'de Tanrı-İnsan İlişkisi kitaplarını, Farabi'de Tanrı-İnsan İlişkisi sözleri ve alıntılarını, Farabi'de Tanrı-İnsan İlişkisi yazarlarını, Farabi'de Tanrı-İnsan İlişkisi yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Tasavvur edilmiş Mutluluk
Mutluluğu tasavvur edilmiş şekliyle amaç edinen ve ilkeleri tasavvur edilmiş şekliyle kabul edenler bilge kişilerdir. Bu şeyleri nefislerinde hayal edilmiş şekilleriyle kabul eden ve amac edinenler ise inanan( mü’min) kişilerdir….
Sayfa 192 - İzKitabı okudu
Mutluluk
Mutluluğu amac edinen insanların çoğu, onu tasavvur ederek değil, ancak hayal ederek amaç edinir…
Sayfa 183Kitabı okudu
Dinin evrenselliği
Ne olursa olsun, bir din hakkında evrenselliği mutlak anlamda kullanamayız. Din, ancak din olarak, din olmanın sınırları içerisinde evrensel olabilir..:
Sayfa 162 - İzKitabı okudu
Din ve İnsan
Din, insanın bir varlık şartıdır ve bu dünyadaki hayatı düzenlemek, yapıp etmelerimizi belirlemek, kısaca mutluluğa ulaşmak için zorunludur..
Sayfa 160 - İzKitabı okudu
Tanr ve madde
Düşünülür dünyanın maddeden tamamen soyut realiteleri olarak tanrı, ikinciler ve faal akıl birinci kategoride yer alan ilkelerdir ve onların madde ile doğrudan bağlantıları yoktur…
Sayfa 69 - İzKitabı okudu
Bilfiil akıl
Bir şey maddi değilse ve varlığında maddeye ihtiyaç duymuyorsa, o bilfiil akıldır…
Sayfa 62 - İzKitabı okudu
İnsan aklının eksikliği
İnsan aklının tanrıya yönelik kavrayışının eksikliği, şu halde, tanrıdan değil insandan kaynaklanmaktadır…
Sayfa 49 - İzKitabı okudu
Fârâbî'ye göre felsefe ile din Erdemli toplumda hayatın birbirini tamamlayan iki veçhesini oluşturmaktadır. Her Erdemli yönetimde toplumsal hayatın pratik boyutu, zorunlu olarak teorik bir arkaplana, hâlis ve kesin bilgiye dayanmaktadır ve bu da vahiy kaynaklıdır.
Sayfa 188Kitabı okudu
Kısaca toplama organik bir yapı niteliği kazandıran temel unsur, Fârâbî'ye göre dindir. Fârâbî, mutluluğun Bu dünyada ve öte dünyada elde edilmesi için gerekli olan felsefi şartı tasvir ettikten sonra şöyle demektedir: "bütün bunlar, toplumun görüşlerinin, inançlarının ve işlerinin birleşmesini sağlayan; sınıflarını birleştirip bağlayan bir düzen içerisine sokan ve böylece, gözetilen Gayeye, yani yüce mutluluğa ulaşıncaya kadar işlerde yardımlaşmayı ve işbirliğini gerçekleştirilecek olan ortak bir dinin (mille müşterek) şehirlerde bulunmasıyla mümkün olur"
Sayfa 186Kitabı okudu
Farabi felsefesinde Tanrı ile insan arasındaki ilişki, görüldüğü gibi, vahye dair mülahazalar çerçevesinde yoğunlaşmaktadır. İnsan, bitimsiz hakikatler dünyası ile Bu bağlamda tanışmakta, tanrısal mesaj da bu kanalla insan varlığına ulaşmaktadır. İnsan ise, toplumsal bir varlıktır ve ancak toplumsal yaşayışı içerisinde kendine özgü yetkinliğini kazanabilmektedir. Bu nedenle hem entelektüel vahyin hem de, özellikle dini vahyin, toplumsal varlık olarak insanın yapıp etmeleriyle doğrudan bir bağlantısı vardır. Fazlurrahman'ın yaptığı gibi, dini vahyin, politik ya da sosyo-politik vahiy olarak nitelendirilmesi, Fârâbî'nin hedefleri bakımından, uygun olacaktır. İlgili yerde de belirtildiği gibi, Fârâbî'ye göre din (elmille), birtakım şartlarla kayıt altına alınmış ve belirlenmiş görüşlerle eylemlerin bir toplamıdır ve bu bakımdan "şeriat"le, aşağı yukarı, özdeştir.
Sayfa 169Kitabı okudu
Fârâbî'ye göre, din ile felsefe arasında kaçınılmaz bir ilişki bulunmaktadır, şöyle ki, teorik felsefe, dinin teorik kısmını oluşturan "tanımlanmış görüşler" in tanıtılmaya dayalı 'arka bahçesini' oluşturmaktadır.
Sayfa 166Kitabı okudu
Fârâbî'nin gözönünde bulundurduğu temel prensip şudur ki, doğru din ile gerçek felsefe, nihaî planda, bir ve aynı hakikati dilegetirmektedir. Bu yüzden felsefî olanla, dini olan arasında sıkı ilişki vardır ve bu ilişki bilimsel bir platformda gösterilebilir.
Sayfa 157Kitabı okudu
Fârâbî'ye göre, ölümsüzlüğü elde etmenin yegâne yolu insanî nefsin bedensel varlığa ihtiyaç duymayacak bir soyutluk statüsü kazanmasıdır
Sayfa 113Kitabı okudu
Burada şu kadarını söylemekle yetinelim ki, ona göre, toplum başkanının toplumdaki konumu ne ise, tanrının da Evren karşısındaki konumu odur. Bu bağlamda Fârâbî, Tanrı-evren ilişkisine, daha çok ethik-politik literatürde kullanılan terimlerle yaklaşır ve Tanrıyı evrenin yöneticisi (El-Müdebbir) olarak nitelendirir.
Sayfa 61Kitabı okudu