Homeros'un devrinde Olimpos'taki tanrıların gözünde seyirlik bir şey olan insanlık artık kendisi için bir seyir malzemesidir. İnsanlığın kendine yabancılaşması o raddeye varmıştır ki, kendi yıkımını dahi birinci kalite bir estetik haz olarak yaşayabilecektir.