Ne zaman Muzaffer Izgü'nün kitaplarını okusam içim sızlar. O mizahi dilinin ardındaki acılar yüreğimi burkar.
Yine zenginle fakir arasındaki uçurumu çok güzel anlattığı bir kitap. Her zamanki gibi fakirlerin isyan etmesi, zenginlere özenmesi, neden bende yok demesi günah, hep susturuldukları gibi... dışardan bakıp belki bizim de şehri çirkin gösteriyolar dediğimiz o gecekonduların içinde nasıl yaşamlar olduğunu, ne zor şartlarda hayat mücadelesi verdiklerini, başlarını sokacak küçücük bir odaya sahip olmak ya da akşam eve bir ekmek götürebilmek için nasıl uğraştıklarını okuyoruz. Bir anne, bir baba için çocuklarına istediklerini verememek ne zor birşeydir, okurken gözlerim hep dolu dolu oldu.
Ayrıca kitapta insan davranışlarıyla ilgili harika tahliller var. Çok beğendiğim, çok etkilendiğim bir kitap oldu benim. Kesinlikle okumanızı tavsiye ederim.