“Bir kimsenin veya bir şeyin en iyi özellikleri genellikle yüzeyde bulunur ve aslında hepimiz ömürlerimizi orada tüketiriz. Herkesin iç hayatı vardır ancak onu yalnız bırakmak en iyisidir. Zira o kağıt pencerede bir delik açtığın an, içeride olanın büyük çoğunluğu açıkça incelemeye karşı koyamaz.”
.
Cui ses sistemleri kuruyor. İki tip müşterisi var: Bilenler ve bilmeyenler. Her iki grubun ortak özelliği ise şu: bildiklerine emin olmaları.
Cui sakin bir hayatın içinde, ablası ve eniştesiyle yaşıyor. İşe gidip geliyor, müziği hayatından ayırmıyor, büyük hırsların peşinde koşmuyor..
Ama bir gün hayatını değiştirecek bir müşteriyle tanışıyor. Ve o müşteri şunu istiyor : Dünyanın en iyi ses sistemi..
Cui kolları sıvıyor, yaşamında hayat vereceği son şeymişçesine..
.
Dilimizdeki ilk eseriyle yeni bir yazarla daha tanışmış oldum (ki sevdim de). Yormayan bir dile sahip Gei Fei, merakla okunuyor üstelik.
Çin edebiyatındaki çoğu esere sinmiş toplumsal analiz bu eserde de mevcut. Olaylar yaşanırken; karakter kapitalizmi de sorguluyor.. Zevklerin ve kültürel birikimin çarklara yenik düşmesini, parası olanın satın alabileceği şeylerin sınırsızlığını..
.
Yazar, eserin pek çok yerinde müzik konusundaki detaycılığını hissettiriyor okuyucuya. Bu ise aklıma sevdiğim bir isimi getiriyor ve gülümsetiyor beni: Haruki Murakami!
.
Sun Zi’nin Savaş Sanatı’nı ve Konfüçyüs’ün Konuşmalar’nı da kendisinin keyifli çevirisiyle okuduğum Giray Fidan, bu eseri de dilimize kazandırıyor
.
Kapak ise Cüneyt Çomoğlu çalışması
