Yine hüzünü diyar yapmış bu kitapta Tarık Tufan kendine..
Çok garip değil aslında kitapta anlatılan olaylar. Ama istemsizce gözleri doluyor insanın. Belki de aynılarını , benzerlerini içimizin en derinliklerine gönderdiğimiz, üstüne beton döktüğümüz acıları, hüzünleri gün yüzüne çıkarması bu kadar yaktı canımızı...
Umut besliyorum her seferinde Tarık Tufan'ın kitaplarında, belki demekten yoruldum belki bu kez güzel biter, belki bu kez, belki bu kez...
Bitmedi ama, yine güzel bitmedi. Acıyı bu kadar güzel anlatan kalemi bu kadar akıcı, yalın, sürükleyici olan başka bir yazar var mı ki?
Kitap okuyana şok yaşatıcak tarzda, hele o son. Ben son sayfada hayır ya dedim böyle bitemez, bitmemeli...
Bitti ama...
Yine hüzünlü, yine kederli, yine buruk...
