Beklentilerimi tam olarak karşılayan bir kitap olmadı. Yazarın kendini birçok kez tekrar ettiğini düşünüyorum. Bunun dışında, bence bu ailevi meseleler, çocuk-ebeveyn, kadın-erkek ilişkileri ve travmalar konusunda bu kadar “samimi” /“anlayışlı” bir bakış açısı olmamalıydı, daha bilimsel bir dil beklerdim ben, mesela “birçok kez şunu yaşadık, şöyle gördük aile evlerimizde” gibi cümlelerinden rahatsız oldum. “Biz” olmamalıydı bence, mesafe gerekirdi. Çünkü bu anlayışlı “bizli” dil genellemeler doğurdu kaçınılmaz olarak. Genellemeler üzerine dayalıydı sanki kitap. Bazı bölümler başlıklarını doldurmuyordu. Detaylara inilmedi, neredeyse hep başa, genel soruna dönüldü. Kitabın iyi yanlarından bir tane söylemem gerekirse, alıntı konusunda fena değildi. Hem filmlerden, hem psikologlardan mesela, hem de yazar ve şairlerden alıntılar bulunuyordu. Aile, kadın-erkek ilişkilerini bir de o izlediğim sahnelerden görmek güzeldi. Ama bunun dışında, mecburen “genel olarak” 5/10’luk bir kitaptı. Daha kısa ve öz olabilirdi.
-Selahattin_Yaylamaz198.jpg)
