Aynı ismi gibi huzursuz bir kitap, sayfaların arasına karıştıkça huzursuzluğunuz artıyor.. Bir yerlerde birilerinin acı çektiğini bilmek insanı huzursuz ediyor.
Yüzyıllardır kanayan bir yara Ortadoğu gerçeği hem de kabuk tutmayan bir yara. Livaneli’nin kitapta vurguladığı gibi doğduğun coğrafya, kaderindir gerçekten de.
Bir solukta okunan güneydoğu hikayesi.. bitirdiğinizde aklınıza takılan acı bir cümle : “Ben bir insandım..” kitaplarla kalınız okuyun, okutun... ~~~~~~~~~~~~~~
Bu dünya bir penceredir.
Her gelen baktı geçti." diye tekrarlıyorum durmadan. Felsefe bundan başka nedir ki diyorum; raf çökerten onca kitap, onca üniversite, anlı şanlı felsefe profesörleri, sözümona varlığı sorgulayanlar bundan başka bir şey söyleyebilirler mi? Beni alıp tekrar karnına soksan bile koruyamazsın anne!" Nesini söyleyeyim, nesini anlatayım, nereden başlayayım, nerede bitireyim bilmem; böyle dile söze gelmez şeyleri insan kulağıyla değil, yüreğiyle duyabilir ancak. ...zaten hayatta normal olan huzursuzluk durumudur,
huzur ise çok ender yakalanan geçici anlardır olsa olsa.
