İki Şehrin Hikayesi
Charles Dickensİki Şehrin Hikayesi Sözleri ve Alıntıları
İki Şehrin Hikayesi sözleri ve alıntılarını, İki Şehrin Hikayesi kitap alıntılarını, İki Şehrin Hikayesi en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Hükümler kıyafetlere göre verilseydi, salonda bulunan herkes sonsuza kadar beraat ederdi.
Sayfa 136Kitabı okudu
Ben öyle sizin kadar kolay unutamam bazı şeyleri...
Can yayınları/ pdfKitabı okudu
“En büyük arzum bu düzene ait olduğumu unutmak. Ne o bana iyi geliyor —bunun gibi iyi şaraplar hariç— ne de ben ona. ...
Zamanın ne getireceğini kimse bilemez.
İnsan, çevresinde olup biten korkunç şeylerin her zaman farkına varamıyor.
“Bazen insana hiçbir şey "hatırlamak" kadar acı vermez, özellikle de mutluluğu hatırlamak kadar. Unutamamak. Belleğin kaçınılmaz intikamı.”
Ötede, koca bir alanda yıkık bir ülke uzanıyordu ve vaat ettiği tek şey kederdi. Her bir yeşil yaprak, her bir ot ve tahıl parçası en az o zavallı insanlar kadar kuruyup büzülmüştü. Her şey boynunu bükmüş, keyifsiz, harap ve yıkıktı. Evler, çitler, evcil hayvanlar, adamlar, kadınlar, çocuklar ve onlara hayat veren toprak hepsi tükenmişti.
“Zaten sevgi her zaman nefretten üstün değil miydi?”
"... beklentisi olmamalı insanın, yoksa hep hayal kırıklığına uğrarsınız."
" Yorgunum, yorgunum, çok yorgun –bu acılar bitirdi beni. "
En büyük arzum bu dünyaya ait olduğumu unutabilmek.
Küme halindeki sinekler ölüp ölüp bardağın dibine düşüyordu. Onların bu dünyadan göçüp gitmesi, gezintiye çıkmış olan diğer sinekler üzerinde hiç mi hiç etkili olmuyordu; onlarla aynı kaderi paylaşana dek sanki fil ya da alakasız başka bir hayvanlarmış gibi hiç istiflerini bozmadan, havalı havalı bakıyorlardı ölü sineklere. DÜŞÜNÜNCE SİNEKLERİN PERVASIZLIĞI NE TUHAFTI…