İntibah’ın benim için “ilk edebi roman” olması dışında pek de bir önemi yoktu. Ta ki İş Bankası’nın Türk Edebiyatı Klasikleri’ne dadanana kadar. Sıkcıdır, anlaşılması zordur, ağırdır diye düşündüğüm birçok eserin aslında ne kadar eğlenceli, sürükleyici, zamanına göre etkileyici olduğunu fark ettim. İntibah günümüzde oldukça klişeleşmiş ahlaklı genç adam, ahlaksız kız konusunu işlese de asla sıkmıyor. Ben bunu zaten okudum, izledim hissine kapılmıyorsunuz. Özellikle son 10-15 sayfa o kadar sürükleyiciydi ki durakta beklerken ve otobüste ayaktayken okumak zorunda kaldım. Şiddetle tavsiye ederim.
