Modern sosyolojinin kurucularından biri sayılan Fransız Émile Durkheim'in intihar üzerine yazılmış kitabı, ilk basıldığında ilgileri üzerine çekmese de kısa bir süre sonra popüler olan bir kitap. Konuyu ele alışı ve ortaya koyduğu ispatlar açısından da farklı bir yeri var. Eser kendi içinde üç kitap ve 13 bölümden oluşuyor. İlk kitap, Durkheim'in intiharın sebeplerine yönelik yanlış iddialara getirdiği açıklamalardan oluşuyor. İkinci kitap, Durkheim'in intihar sınıflandırmasını açıklıyor. Buna göre intihar türleri, bencil, özgeci ve kuralsız olmak üzere üç tanedir. Son kitapta ise Durkheim'in intiharın sebebi olarak gösterdiği "toplumsal oluş" konusu inceleniyor. Kitabın tamamında iddiaları ispatlarken istatistiksel pek çok tablo kullanılmış. Tabi kitabı okurken, bu tabloların 1800'lü yıllara ait olduğunu unutmamak gerekiyor. Kitabın ilk yayım tarihi 1897 çünkü. Durkheim'in konuları ele alış biçiminden etkilendim. İddia ve eleştirilerini tek tek ve yavaş yavaş ele alan Durkheim'in cümleleri aynı sebeple sıkıcı da olabiliyor. Özellikle, her bölümün giriş kısımlarında verdiği bilgiler hayli ilgi uyandırıcı ama bölümler ilerlerken (özellikle sayısal ispatlara girildiğinde) bu ilgi kaybolabiliyor. Bunda verilerin 100 yıldan eski olmasının da etkisi var tabi. Uzun süren ama bilgilendirici bir okuma oldu benim için.
