Bazı kitapların sonuna gelip kapağını kapatırken boğazımda bir düğümlenme hisseder ve yutkunma ihtiyacı duyarım. Bir süre etkisinden çıkamadığım gibi, okuduklarımı sindirebilmem de zaman alır. Burhan SÖNMEZ ile tanışma kitabım İstanbul İstanbul, tam da bu kalitede bir eser.
Ne mi bulacaksınız bu enfes eserde;
Yerin 3 kat altında, demir parmaklıklar arkasındaki 2 metrekare hücreye hapsolan farklı yaşamlardan 4 insanı... Akıllarını yitirmemek ve yaşama tutunabilmek adına birbirlerine ve İstanbul’a sığınan 4 insanın hikayesini.
Ve bunun yanında;
Yolları bu daracık hücrede kesişenlerin, acı ve korkularından kurtulmak adına anlattıkları hikayeler ve daldıkları hayaller içerisinde sunulan İSTANBUL’u... Güzelliğin, umutların şehri İstanbul ile çürümüşlüğün, ölümün kıyısındaki İstanbul’u… Hayallerdeki İstanbul’un yanına yakıştırılmış, tüm tezatlıkları ile gerçek İstanbul’u.
Acıya, korkuya, umuda, iyiye-kötüye, insana, inanca, zamana, yaşama… dair pek çok konu içerisinde kendinizi kaybedebileceğiniz (sarı kahkahalı) edebi bir eser okumak istiyorsanız, zaman kaybetmeden kapağını aralayabilirsiniz.
“Kent hayal diyarıdır, derdi babam, sınırsız imkan taşır ve insan orada doğanın parçası değil zanaatkarıdır. İnşa eder, kurar, yaratır. Böylece kendisini işler, alet yaparken kendisine de biçim verir. İnsan basit bir mermer parçası iken, kentte varlığını alımlı bir heykele dönüştürmüştür. Eski ham halini bu yüzden alayla anar. Alay onun kutsal inancıdır kentte, kendisi gibi olmayanı küçümser. Toprağı beton, suyu kan, dolunayı mekan yapmak için uğraşır, her şeyi değiştirir...”
