Jane Eyre haklarına ve özgürlüğüne sahip çıkan bir kadındı. Daha çocuk yaştayken ailesini kaybetmiş ve dayısının yanında yaşamaya başlamıştı. Ama dayısı vefat etmişti. Yengesi bakmak zorunda kalmıştı. Tabii ki yengesi ve kuzenleri ona pek iyi davranmıyordu. Aslında Jane iyi kalpli ve zeki bir çocuktu. Kitaplara meraklıydı. Okumayı bilmese bile resimlerine bakıp hayallere dalıyordu. Galiba bu onun en büyük zevkiydi. Ama bu en büyük zevkini yaşamasına bile izin verilmiyordu. Suçsuz yere o ıssız, boş, korkunç kırmızı odaya kapatılmıştı. Galiba onun en büyük travmasıydı. Birkaç saat kendine gelememişti. Eczacı amca yengesine onun okula gitmesini tavsiye etmişti. Böylelikle yengesi onu yatılı okula gönderecekti. Okula hemen alışmaya çalışmıştı. Onu bu okula bağlayan iki kişi vardı. Bu yüzden dersleri iyiydi, ilgiliydi. Bunlar en sevdiği arkadaşı ve en sevdiği öğretmendi. Dersleri hep çok iyi olmuştu. Ama önce en sevdiği arkadaşı gitti. Daha sonra da en sevdiği öğretmeni... Böylelikle onu okula bağlayan hiçbir şey kalmamıştı. Gazeteye ilan verip öğretmen olma yolunda ilk adımını attı. Thornfield Konağına varır ve orada 7-8 yaşındaki bir çocuğa eğitim vermeye başlar. Zaten her ne olduysa buradan sonra olur. Olaylar böyle böyle gelişir. Daha heyecanlı hale gelir. Daha çabuk okunur. Sadece Jane'in sondaki kararını hiç sevemedim. Ben olsam öyle bir karar vermezdim sanırım. Yine de bence efsaneleşmiş kitaplar arasında yer alıyor hafızamda. Okuyun, okutun
